Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Να χάνεις και να θες να κάνεις προπόνηση!

Γράφει o Γιάννης Ζαρώτης
Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος
Να χάνεις και να θες να κάνεις προπόνηση!
Ο αθλητισμός προσφέρει για τους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες και έννοιες, οι οποίες θα συμβάλλουν στη δόμηση μιας «λειτουργικής» προσωπικότητας. Δεξιότητες όπως η υπευθυνότητα, η συνέπεια, η αυτονομία θα βοηθήσουν να προσαρμοστεί στις όποιες υποχρεώσεις της «ενήλικης» καθημερινότητας. Ταυτόχρονα, κύριο όφελος του αθλητισμού, είναι το ότι παρέχει στον συμμετέχοντα τη δυνατότητα να αποκτήσει δεξιότητες με τη βοήθεια των οποίων θα αντεπεξέλθει σε «δύσκολες» συνθήκες της εξέλιξής του.
Οι έρευνες δείχνουν ότι για να βρεθεί ένας αθλητής σε υψηλό επίπεδο χρειάζεται να μπορεί να διατηρεί το κίνητρό του σε υψηλά επίπεδα στις δυσκολίες και τις όποιες αποτυχίες, όχι μόνο στις επιτυχίες.
Να χάνεις και να είσαι σε θέση να επανέλθεις, να απογοητεύεσαι και να δουλεύεις, να παλεύεις με τον εαυτό σου.
Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, αναδεικνύεται το πόσο μεγάλη επιθυμία έχει ο αθλητής για να πετύχει το στόχο του. Αν η καριέρα δομείται σε πρόωρη επιτυχία, δεν εξασφαλίζεται παράλληλα και η αντίστοιχη συνέχεια. Το αντίθετο μάλλον! Εκείνοι που πέτυχαν σε μικρή ηλικία και δεν βίωσαν την έννοια της αποτυχίας, δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στο μέλλον στις όποιες δυσκολίες προέκυψαν. Τους έλειψαν τα «αντισώματα» απέναντι στα συναισθήματα που δημιουργούν οι αποτυχίες, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν πρόωρα σε εγκατάλειψη.
Αν υπάρχει η άποψη ότι ο αθλητισμός είναι μέρος της ζωής του ανθρώπου, είναι απαραίτητο να εκπαιδευθεί στο «πώς να ξεπερνά τις δυσκολίες». Πώς μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει μετά από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα, πώς είναι να πηγαίνει στην προπόνηση την επόμενη ημέρα μιας μεγάλης ήττας και να δουλεύει για να βελτιωθεί, πως θα διαχειριστεί τον εαυτό του και τα συναισθήματά του όταν διανύει μια δύσκολη περίοδο σε θέματα απόδοσης. Πώς μπορεί να «πείσει» τον εαυτό του να συνεχίσει όταν «τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά».
Έτσι θα είναι και η υπόλοιπη ζωή του: Επιτυχίες που δίνουν ενέργεια για τη συνέχεια και αποτυχίες για να «ενδυναμώσει» το θέλω του! Και όσο περισσότερο «αντιστέκεται» στις όποιες αποτυχίες, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση αποκτά. Αισθάνεται ικανοποίηση από το «να μην το βάζει κάτω!».
Αυτό προσφέρει και ο αθλητισμός σαν τεράστιο εφόδιο, να συνεχίσεις να δουλεύεις χωρίς να έχεις την ενεργοποίηση που σου δίνει η επιτυχία, να δουλεύεις με το «πείσμα» που σου δίνει ο εαυτός σου. Από σεβασμό προς εκείνον και την προσπάθεια που έχει κάνει μέχρι τώρα!

Κίνητρο στην αποτυχία; Αν μπορείς να το βρεις, θα εξελιχθείς!

Copyright © 2016 Γιάννης Ζαρώτης Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος, All rights reserved.

Κανάρη 39, Δάφνη Αθήνα, Αττική 17235 Greece

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

Προπόνηση αθλητών που δυσκολεύονται να προσπαθήσουν.


Ο αθλητισμός συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό παιδιών, με βασικό στόχο την ευχάριστη ενασχόλησή τους...
Ο αθλητισμός συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό παιδιών, με βασικό στόχο την ευχάριστη ενασχόλησή τους με μια δραστηριότητα η οποία συνδυάζει την άσκηση και τη διασκέδαση. Ταυτόχρονα τα παιδιά/αθλητές αποκομίζουν αρκετά άλλα οφέλη, αποβλέποντας στην ανάπτυξη στοιχείων προσωπικότητας, τα οποία θα τους βοηθήσουν στην προσαρμογή τους στην ευρύτερη κοινωνική τους ζωή. Ορισμένα από τα παιδιά συνηθίζουν στην προσπάθεια και συνεχίζουν στον αθλητισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλα εγκαταλείπουν για διάφορους λόγους. Ένας από τους σημαντικότερους είναι και το ότι «δυσκολεύονται να προσπαθήσουν».

Γράφει o Γιάννης Ζαρώτης Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος
Αποτελεί ίσως φαινόμενο της εποχής, η αδυναμία των παιδιών να ανταποκριθούν στις όποιες απαιτήσεις του περιβάλλοντος, αν και είναι ανάλογες των ηλικιακών τους ικανοτήτων. Πιο απλά: Τα παιδιά μπορούν αλλά δεν θέλουν! ‘Η δεν έχουν μάθει πώς να επιθυμούν και να διεκδικούν αυτό που θέλουν.
Δεν έχουν μάθει να ζητάνε, να διεκδικούν, να απαιτούνε, όταν χρειάζεται. Αν θέλουν κάτι, το ζητάνε από τους γονείς. Να πάρουν τηλέφωνο στον προπονητή, στο δάσκαλο, στο φροντιστήριο, στους φίλους του να τους καλέσουν στο σπίτι. «Να πάρει τηλέφωνο η μαμά μου στη μαμά του φίλου μου για να τον καλέσει στο σπίτι μου……(!)»  Έλλειψη πρωτοβουλίας και στα βασικά, στις προσωπικές μου ανάγκες! Ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία…..
Παιδιά που ίσως δεν έχουν μάθει να προσπαθούν, γιατί όλα έρχονται εύκολα καθώς τα παρέχουν οι γονείς, τους διευκολύνει η τεχνολογία, έχουν όλα όσα χρειάζονται, εύκολα και άμεσα. Τότε γιατί να προσπαθήσουν;
Και κάποια στιγμή είναι που χρειάζεται να προσπαθήσουν αλλά δεν το «ξέρουν» σαν έννοια. Και κατηγορούν τους άλλους που δεν τους το δίνουν.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με «ήπιες» και παθητικές συμπεριφορές από την πλευρά των γονέων, μάλλον θα δυσκολευτούν. Στα παιδιά είναι λειτουργικό να παρέχεται υποστήριξη και ενδιαφέρον, όχι ευκολίες και τα πάντα απλόχερα. Δεν έμαθαν να προσπαθούν και να διεκδικούν γιατί δεν χρειάστηκε να το κάνουν ποτέ κατά τη διαδικασία ανάπτυξής τους.
Ωστόσο οι γονείς είναι εκείνοι που θα επέμβουν να ρωτήσουν τον εκάστοτε προπονητή γιατί δεν εξελίσσεται ο μικρός αθλητής: «Ο γιος μου δεν βελτιώνεται». Και αν ρωτήσει θα του πει ο προπονητής ότι δεν βελτιώνεται γιατί δεν προσπαθεί, για το λόγο αυτό δεν έχει φτάσει το επίπεδο των άλλων παιδιών ακόμη. Ακόμη….Αν προσπαθήσει περισσότερο μπορεί και να το φτάσει!
Αν και πάντα υπάρχει και η δεύτερη άποψη ότι «ακόμη και να προσπαθήσεις στη ζωή σου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα πετύχεις σε κάθε περίπτωση το στόχο σου. Συμβιβάσου και με την μη επίτευξη.

Προσπάθησε και συνέχισε να προσπαθείς……..»

Copyright © 2016 Γιάννης Ζαρώτης Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος, All rights reserved.