Υψηλής έντασης διαλειμματική αερόβια προπόνηση (HIIT).

ΗΙΙΤ σημαίνει High Intensity Interval training, δηλαδή υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση και αναφέρεται σε αερόβια άσκηση. Η φιλοσοφία της είναι ότι ο οργανισμός επωφελείται περισσότερο όταν η αερόβια άσκηση έχει μεγαλύτερη ένταση και μικρότερη διάρκεια απ΄ ότι αερόβια χαμηλής έντασης και μεγαλύτερης διάρκειας.

Φυσικά η ύπαρξη αερόβιας υψηλής έντασης δεν είναι πανάκεια, και μπορεί να συνυπάρχει με την αερόβια χαμηλής ή μεσαίας έντασης στο πρόγραμμα ενός αθλητή.
Η ένταση μιας αερόβιας άσκησης μπορεί να μετρηθεί (και) από τον αριθμό των σφυγμών του αθλητή κατά τη διάρκεια της άσκησης. Γενικά στην ΗΙΙΤ ένας επιθυμητός στόχος σφυγμών είναι το 90% των μέγιστων σφυγμών του αθλητή, τους οποίους κάποιος μπορεί να βρει αφαιρώντας την ηλικία του από το 220. Για παράδειγμα όταν κάποιος είναι 25 χρονών, οι μέγιστοι χτύποι της καρδιάς του είναι 220-25= 195 το λεπτό, άρα με την ΗΙΙΤ στοχεύει σε 195 Χ 90%= 175-176 χτύπους το λεπτό.
Η ΗΙΙΤ γενικά αναφέρεται σε αθλητές με σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Αν κάποιος είναι σχετικά αρχάριος στην αερόβια υψηλής έντασης, καλό είναι να περάσει πρώτα μια περίοδο προσαρμογής με κάποια πιο ήπια μορφή αερόβιας, πριν «μπει» στην High Intensity Interval Τraining αερόβια.

Ποια τα οφέλη της ΗΙΙΤ;
1. Πολύ αυξημένη καύση θερμίδων σε σχέση με την αερόβια χαμηλής ή μεσαίας έντασης.
2. Σημαντική αύξηση του μεταβολισμού για τις επόμενες 24 ώρες, σε αντίθεση με την χαμηλής μεσαίας έντασης αερόβια, που αυξάνει το μεταβολισμό πολύ λιγότερο.
3. Μεγαλύτερη αύξηση έκκρισης αυξητικής ορμόνης απ’ ότι η μεσαίας έντασης αερόβια *
4. Αύξηση εκρηκτικότητας και μέγιστης επίδοσης σε καταστάσεις που απαιτούν γρήγορη αντίδραση (πχ αθλήματα)

Σε ποια είδη αερόβιας μπορεί να εφαρμοστεί η ΗΙΙΤ;
Μπορεί να εφαρμοστεί σε διάδρομο γυμναστικής (οριζόντιο ή επικλινή), σε ποδήλατο (κανονικό ή γυμναστικής), στα steps, σε τρέξιμο σε στίβο, στην κολύμβηση κτλ . Επίσης η ΗΙΙΤ φιλοσοφία προπόνησης μπορεί να εφαρμοστεί και στα περισσότερα αθλήματα.

Ποίο είναι ένα τυπικό πρόγραμμα HIIT;
Σε αυτή την ερώτηση υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις. Ένας τρόπος είναι ο παρακάτω:
Προθέρμανση: jogging στο 60-65 % των μέγιστων παλμών για 3-4 λεπτά, αφού προηγηθούν 1-2 λεπτά απλού περπατήματος
«Άσκηση»: 30 δευτερόλεπτα στο 90%
«Ξεκούραση»: 60 δευτερόλεπτα ελαφρώς γρήγορο περπάτημα ή χαλαρό jogging
«Άσκηση»: 30 δευτερόλεπτα στο 90%
«Ξεκούραση»: 45 δευτερόλεπτα περπάτημα ή χαλαρό jogging
Αυτός ο κύκλος άσκηση – ξεκούραση γίνεται περίπου 5-6 φορές. Οι παραλλαγές είναι αρκετές, με βασικό χαρακτηριστικό την γρήγορη εναλλαγή άσκησης – ξεκούρασης και τον στόχο των 90% χτύπων σε σχέση με το μέγιστο.
Αν θέλετε την προσωπική μου εμπειρία, με βολεύει περισσότερο περίπου 45 άσκησης και 1 λεπτό ξεκούρασης, η οποία είναι περπάτημα στα περίπου 6,5 χμ/ ώρα. Όλο το πρόγραμμα το κάνω συνήθως σε ελαφρώς επικλινή διάδρομο, για μεγαλύτερη καύση θερμίδων.

Η ΗΙΙΤ χρειάζεται προετοιμασία;
Καλό είναι, για αποφυγή τραυματισμών, πριν την ΗΙΙΤ να γίνονται κάποιες διατάσεις (κυρίως στα πόδια) και η προθέρμανση που αναφέρθηκε στην προηγούμενη ερώτηση. Επίσης καλό είναι να γίνεται σε ημέρες που ο αθλητής είναι σωματικά έτοιμος για άσκηση υψηλής έντασης (να έχει κοιμηθεί καλά, να είναι ξεκούραστος κτλ.).

Πηγή: http://boxingnews.gr/index.php/news/item/421-%CF%85%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-hiit

Κοπή της πίτας και βράβευση αθλητών (14/2/2015).

Το Σάββατο 14/2 στις 19:00 το απόγευμα ο Σύλλογος του Στράτωνα έκοψε την πίτα στην κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού κέντρου Αιγίου. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Χριστόπουλος Γεώργιος βράβευσε τους διακριθέντες σε Πανελλήνιες διοργανώσεις του 2014 κάτωθι αθλητές:

1) Χρήστο Μαργαρώνη -πρωταθλητή Ελλάδος Α΄ κατηγορία Ανδρών στο Kick boxing. 

2) Καπετσώνη Παναγιώτη -πρωταθλητή Ελλάδος Α΄ κατηγορία Νέων Ανδρών στο Kick boxing. 

3) Καραφλού Γεωργία -πρωταθλήτρια Ελλάδος κατηγορία Κορασίδων Kick boxing. 

4) Καραφλού Ευφροσύνη -1η θέση στο Πανελλήνιο Κύπελλο Taekwondo. 

5) Καραπατή Δημήτριο -2η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Kick boxing κατηγορία Ανδρών.

6) Μπενετάτο Αλέξανδρο -3η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Kick boxing Α΄ κατηγορία Νέων Ανδρών. 

Τέλος, το προπονητικό team ευχαρίστησε τους γονείς που εμπιστεύονται τα παιδιά τους στον Σύλλογο και ειδικά τον Πρόεδρο Χριστόπουλο Γεώργιο που είναι και ο μόνος που στηρίζει τον Σύλλογο με την αμέριστη απλόχερη βοήθειά του σε προπονητές και αθλητές. 

Κοιμηθείτε με τις κάλτσες και γλιτώστε από το ροχαλητό!

Οι ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης συνήθως χορηγούνται για τη συντηρητική θεραπεία της φλεβικής ανεπάρκειας. Τώρα, όμως, Καναδοί ερευνητές βρήκαν και μια άλλη χρήση τους, τη θεραπεία του ροχαλητού. Ως γνωστόν οι θεραπευτικές αυτές κάλτσες έχουν στόχο τη μείωση της ποσότητας υγρού που συσσωρεύεται στα κάτω άκρα κατά τη διάρκεια της μέρας. Μελέτες έχουν δείξει ότι, κατά τη διάρκεια της νύχτας μέρος του υγρού αυτού μετακινείται προς την περιοχή του αυχένα, ως αποτέλεσμα της ύπτιας στάσης του σώματος κατά τον ύπνο. Αυτό μπορεί με τη σειρά του να συντελέσει στην εκδήλωση αποφρακτικής άπνοιας ύπνου, χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι μεταξύ άλλων και το ροχαλητό.Προτείνουν λοιπόν σε όσους ροχαλίζουν να δοκιμάσουν να φορέσουν κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης, αφού αυτές έχουν την ιδιότητα να βοηθούν στην ομαλή κυκλοφορία του αίματος άρα και στη μη συσσώρευση υγρού στα κάτω άκρα. Προς επιβεβαίωση της θεωρίας τους, ζήτησαν από 50 άνδρες με αποφρακτική άπνοια ύπνου, οι μισοί να φορέσουν καθημερινά για δύο εβδομάδες τις θεραπευτικές κάλτσες και να τις βγάζουν μόνο το βράδυ. Οι άλλοι μισοί φόρεσαν απλά ζευγάρια κάλτσες. Το βράδυ κάθε ασθενής ήταν συνδεδεμένος με συσκευή καταγραφής του ροχαλητού ενώ ηλεκτρόδια στα κάτω άκρα και τον λαιμό κατέγραφαν την μετακίνηση του υγρού. Στους άνδρες που είχαν φορέσει τις κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης είχε μετακινηθεί μικρότερη ποσότητα υγρού από τα κάτω άκρα προς τον λαιμό, ενώ είχε μειωθεί και η διαταραχή του ύπνου τους, από 30 φορές σε 15 ανά ώρα. Η ομάδα ελέγχου δεν παρουσίασε καμιά αλλαγή

1o Friendship Games Taekwondo (8/2/2015).

Συγχαρητήρια στην παιδική ομάδα του Συλλόγου μας που συμμετείχε στο 1^ο Friendship Games Taekwondo στην Πάτρα (8/2/2015). 

Η ιστορία της πυγμαχίας.

Η γνωστή μινωϊκή τοιχογραφία της Θήρας 
των πυγμάχων (1600 π.Χ.). 

Η αρχαία ελληνική πυγμαχία χρονολογείται στην απώτατη προϊστορία και ασκήθηκε σε μια ποικιλία κοινωνικών πλαισίων από διάφορες ελληνικές πόλεις -κράτη. Οι περισσότερες σωζόμενες πηγές για την αρχαία ελληνική πυγμαχία είναι αποσπασματικές ή θρυλικές, γεγονός που καθιστά δύσκολο να ανασυνθέσει κανείς τους κανόνες, τα έθιμα και την ιστορία γύρω από αυτή την αθλητική δραστηριότητα με μεγάλη λεπτομέρεια. Παρόλα αυτά, είναι σαφές ότι τα γάντια πυγμαχίας ήταν ένα σημαντικό μέρος της αρχαίας ελληνικής αθλητικής κουλτούρας σε όλη την πρώιμη κλασική περίοδο.

Υπάρχουν αρχαιολογικές και καλλιτεχνικές απόδειξεις της αρχαίας ελληνικής πυγμαχίας ήδη από τη Μινωική και Μυκηναϊκή εποχή. Ως προς τον ιδρυτή της πυγμαχίας διίστανται οι απόψεις μεταξύ του Απόλλωνα και του Θησέα. Ο Απόλλων είχε κατά τον Όμηρο (Ομήρου, Ιλιάς, Ψ, στ. 660 ) το προσωνύμιο πύκτης και εθεωρείτο ο προστάτης της πυγμαχίας. Ήταν αυτός με τον τρίποδά του γύριζε όλον τον πλανήτη και έτσι δεν αποκλείεται να δίδαξε την πυγμαχία στους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη Γη. Λέγεται ότι ο Θησέας θέσπισε μια μορφή πυγμαχίας στην οποία δύο άνδρες έκατσαν πρόσωπο με πρόσωπο για να νικήσει ο ένας τον άλλο με τις γροθιές τους, έως ότου ένας από αυτούς σκοτώθηκε. Με τον καιρό, οι πυγμάχοι άρχισαν να παλεύουν, ενώ στέκονταν όρθιοι και φορώντας γάντια (με καρφιά) ενώ κάλυπτονταν με ιμάντες κάτω από τους αγκώνες, ειδεμή πυγμαχούσαν με γυμνά χέρια. Με τις ελληνικές εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλέους σε Άπω Ανατολή αλλά και στην Αμερική (όπως μας επιβεβαιώνουν οι ιστορικοί Πλούταρχος και Νόννος) η πυγμαχία, μαζί με το παγκράτιο έγιναν γνωστά σε όλον τον κόσμο. 

Ο Απόλλων (αριστερά) και ο Θησέας (δεξιά) οι θρυλικοί ιδρυτές της πυγμαχίας. 

Σύμφωνα με την Ιλιάδα, οι Μυκηναίοι πολεμιστές, είχαν και την πυγμαχία στους αγώνες τους, τιμώντας τους πεσόντες. Η πυγμαχία ήταν μεταξύ των αγώνων που πραγματοποιήθηκε από τον Αχιλλέα προς τιμήν του σκοτωμένου φίλου του Πατρόκλου, προς το τέλος του Τρωικού πολέμου. Από το γεγονός αυτό οι αρχαίοι Έλληνες εισήγαγαν αργότερα την πυγμαχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 688 π.Χ. Οι συμμετέχοντες προπονούνταν σε σάκους τους κωρύκους. Φορούσαν δερμάτινα λουριά (τους ιμάντες) καλύπτοντας τα χέρια τους (αφήνοντας τα δάχτυλα ανοικτά), τους καρπούς, και μερικές φορές τον μαστό, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τραυματισμούς. Δεν υπήρχε προστασία για το πρόσωπο ή το κεφάλι.

Η παλαιότερη γνωστή απεικόνιση της πυγμαχίας (στην Ασία) προέρχεται από ένα σουμεριακό ανάγλυφο από την 3^η   χιλιετία π.Χ. Οι μεταγενέστερες απεικονίσεις από τη 2^η χιλιετία π.Χ., βρέθηκαν σε ανάγλυφα των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων (σημερινό Ιράκ), και των Χετταίων της Μικράς Ασίας. Από τα πρώτα στοιχεία για γροθιές με γάντια βρέθηκαν στην γνωστή τοιχογραφία της μινωικής Κρήτης (1500 - 900 π.Χ.), και στην Σαρδηνία, αν λάβουμε υπόψη τα αγάλματα των πυγμάχων στα όρη Πράμα (2000 - 1000 π.Χ.).

Αγγείο με πυγμάχο που δένει τους δερμάτινους
ιμάντες του (520 -500 π.Χ.). 

Η πυγμαχία κατέστη δημοφιλές άθλημα των θεατών στην αρχαία Ρώμη. Προκειμένου για τους μαχητές να προστατεύσουν τον εαυτό τους ενάντια στους αντιπάλους τους, τύλιγαν δερμάτινα λουριά γύρω από τις γροθιές τους. Τελικά χρησιμοποιήθηκε σκληρότερο δέρμα, ώστε οι ιμάντες να γίνουν επιθετικό όπλο. Οι Ρωμαίοι εισήγαγαν ακόμη και μεταλλικά καρφιά για τα λουριά για να κάνει τον κεστό (το δερμάτινο λουρί των αρχαίων Ελλήνων) ακόμα πιο επικίνδυνο όπλο, τον μύρμηγκα («διατρητήρας άκρων»). Τέτοιου είδους βάρβαρες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε ρωμαϊκά αμφιθέατρα. Η ρωμαϊκή μορφή της πυγμαχίας ήταν συχνά μια μάχη μέχρι θανάτου για να ευχαριστηθούν οι θεατές που συγκεντρώνονταν σε τέτοια γεγονότα. Ωστόσο, στα μεταγενέστερα χρόνια που αγοράζονταν δούλοι και εκπαιδεύονταν, οι σκλάβοι χρησιμοποιήθηκαν ένας εναντίον του άλλου σε ένα κύκλο χαραγμένο στο πάτωμα. Έτσι προήλθε ο όρος ring (δακτύλιος). Στα 393 μ.Χ. κατά την υστερορωμαϊκή και πρωτοβυζαντινή περίοδο η πυγμαχία –μαζί με τους ολυμπιακούς αγώνες καταργήθηκαν λόγω της ωμότητάς τους.

Μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (476 μ.Χ.), όταν η αναγκαιότητα των όπλων κυριάρχησε λόγω των γερμανικών και μογγολικών φυλών, το ενδιαφέρον για την πυγμαχία εξασθένησε. Ωστόσο, υπάρχουν λεπτομερή αρχεία διαφόρων μαχητικών σπορ με γροθιές που διατηρήθηκαν σε διάφορες πόλεις και επαρχίες της Ιταλίας μεταξύ του 12^ου και 17^ου αιώνα. Υπήρχε επίσης ένα άθλημα στους Ρως (προγόνους των Ρώσων) που ονομαζόταν Кулачный бой δηλαδή μάχη με γροθιές.

Кулачный бой (ρωσική πυγμαχία)

James Figg

Όταν ο Μεσαίωνας εξέπνεε και ανέτειλε η Αναγέννηση, η χρήση των σπαθιών περιοριζόταν από τα νέα πυροβόλα όπλα. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον και στροφή του κόσμου στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός θα επανεμφανιστεί αργότερα στην Αγγλία στις αρχές του 16^ου αιώνα ως prizefighting. Επρόκειτο για πυγμαχία με γυμνά χέρια. Η πρώτη αναφορά ήταν το 1681 στο Λονδίνο και ο πρώτος πρωταθλητής που αναφέρεται ήταν ο James Figg το 1719. Τότε πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος boxing που προήλθε από το ελληνικό πυξ. Στις 6 Ιανουαρίου 1681 ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας πυγμαχίας έλαβε χώρα στη Βρετανία, όταν ο Χριστόφορος Monck, 2^ος  δούκας του Albemarle (και αργότερα υποδιοικητής της Τζαμάικα) διοργάνωσε έναν αγώνα μεταξύ του οικονόμου του και του κρεοπώλη του, με τον τελευταίο να παίρνει το βραβείο της νίκης.

Jack Broughton. 

Οι πρώτες διοργανώσεις πυγμαχίας δεν είχαν κανόνες. Δεν υπήρχαν κατηγορίες κιλών, όρια γύρων, ενώ μερικές φορές οι πυγμάχοι έφταναν μέχρι τον θάνατο! Οι πρώτοι κανόνες πυγμαχίας θεσπίστηκαν από τον πρωταθλητή Jack Broughton το 1743 για να προστατεύσει τους μαχητές στο ρινγκ γι’ αυτό και ονομάστηκαν κανόνες του Broughton.

Σύμφωνα με τους κανόνες αυτούς, αν ένας άνδρας έπεφτε από κτύπημα και δεν μπορούσε να συνεχίσει μετά από μέτρηση 30 δευτερολέπτων, ο αγώνας είχε τελειώσει. Απαγορευόταν επίσης κτύπημα σε πεσμένο μαχητή ή πιάσιμο κάτω από την μέση. Ο Broughton εφηύρε επίσης και ενθάρρυνε τη χρήση του «κασκόλ» -μια μορφή παραγεμισμένων γαντιών- κατάλληλα για προπόνηση και αγώνες.

Έτσι με την πάροδο των χρόνων προστέθηκαν και άλλοι προστατευτικοί κανόνες, ενώ η πυγμαχία γυναικών χρονολογείται από το 1994.

Αρχαιοελληνικός αμφορέας με σκηνή από αγώνα πυγμαχίας.
Ο ένας καταβάλλει τον άλλο που σηκώνει τον δάκτυλο
για απαγόρευση, δηλαδή εγκατάλειψη. 

Η Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας ιδρύθηκε το 1951 στην Αθήνα από αθλητικούς συλλόγους που διατηρούσαν τμήματα πυγμαχίας. Η Ε.Ο.Π. σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάγεται στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ερασιτεχνών Πυγμαχίας (Amateur International Boxing Association και European Amateur Boxing Association) ενώ σε διεθνές αποτελεί μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ερασιτεχνών Πυγμαχίας. Την Ελλάδα στην επαγγελματική πυγμαχία στις ΗΠΑ εκπροσωπεί ο Μιχάλης Αρναούτης στην κατηγορία ελαφρών βαρών (κάτοχος του τίτλου WBO-NABO).

Μιχάλης Αρναούτης. 

Τα οφέλη της έκκεντρης άσκησης.

Μπορεί το απλό κατέβασμα μιας σκάλας να δρα ευεργετικά στον ανθρώπινο οργανισμό; Ναι, απαντούν οι ειδικοί, αφού πρόσφατα δεδομένα του εργαστηρίου Βιοχημείας της Άσκησης του ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δείχνουν πως η έκκεντρη άσκηση, μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη για την υγεία του ανθρώπου.
Σύμφωνα με τον Θανάση Τζιαμούρτα, επίκουρο καθηγητή Βιοχημείας της Άσκησης στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και υπεύθυνο του εργαστηρίου Βιοχημείας της Άσκησης του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης, τα δεδομένα δείχνουν πως η συστηματική έκκεντρη άσκηση μπορεί να αυξήσει την ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας (σ.σ. η ποσότητα των θερμίδων που καταναλώνουμε ενώ καθόμαστε ήρεμοι) κατά 5% και κατά 10% την κατανάλωση θερμίδων που προέρχονται από την καύση λιπών, αλλά και να μειώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη, βελτιώνοντας τα επίπεδα σακχάρου σ' έναν ασκούμενο.
Μπορεί ακόμη να μεταβάλλει το λιπιδαιμικό προφίλ, μειώνοντας τις τιμές των τριγλυκεριδίων κατά 13%, της χοληστερόλης κατά 9%, της «κακής» χοληστερόλης (LDL) κατά 16% και αυξάνοντας τις τιμές της «καλής» χοληστερόλης (HDL) κατά 9%. 
Αυτές οι προσαρμογές επιτεύχθηκαν ενώ οι ασκούμενοι έκαναν άσκηση 30 λεπτών την εβδομάδα σ' ένα ισοκινητικό μηχάνημα, για ένα χρονικό διάστημα 8 εβδομάδων.
Επιπρόσθετα, μελέτες που τελείωσαν πριν από λίγο καιρό στο ίδιο εργαστήριο δείχνουν πως η συστηματική έκκεντρη άσκηση για δύο φορές την εβδομάδα μπορεί να βελτιώσει και παράγοντες που σχετίζονται με το οξειδωτικό στρες. Ειδικότερα, καταγράφηκε βελτίωση των επιπέδων μιας αντιοξειδωτικής ουσίας του οργανισμού, της γλουταθειόνης, αλλά και μείωση των δεικτών που σχετίζονται με την αλλοίωση των πρωτεϊνών και των λιπιδίων.
Η έκκεντρη άσκηση, εξηγεί ο ερευνητής, θεωρούταν το «κακό» παιδί μέχρι τώρα, επειδή συντελούσε σε μεγαλύτερα επίπεδα καθυστερημένου πόνου, το κοινώς ονομαζόμενο «πιάσιμο» των μυών. Αν και αυτό είναι αλήθεια, δηλαδή το πιάσιμο είναι μεγαλύτερο με την ασυνήθιστη έκκεντρη άσκηση σε σχέση με τη μειομετρική άσκηση, αυτό το φαινόμενο είναι παροδικό και ο μυς προσαρμόζεται απόλυτα σε μια ενδεχόμενη επανάληψη της ίδιας μορφής έκκεντρης άσκησης.
Είναι δεδομένο πως οι έρευνες θα συνεχιστούν χρησιμοποιώντας την έκκεντρη μορφή άσκηση για να δουν κατά πόσο μπορεί να αποδειχτεί ωφέλιμη και σε άλλες παραμέτρους που σχετίζονται με την υγεία του ανθρώπου.
Για να πραγματοποιήσουμε διάφορες κινήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναφέρει ο κ.Τζιαμούρτας, είναι απαραίτητο να συσταλθούν οι μύες του σώματος. Οι συστολές που πραγματοποιούν οι μύες διαχωρίζονται σε τρεις. Είναι η ισομετρική συστολή, κατά την οποία παράγεται έργο από τους μύες, χωρίς όμως να μεταβάλλεται το μήκος αυτών, η μειομετρική συστολή, κατά την οποία παράγεται έργο από τους μύες, ενώ ελαττώνεται το αρχικό μήκος του μυός και η έκκεντρη συστολή, στο πλαίσιο της οποίας παράγεται έργο, ενώ αυξάνεται το μήκος του μυός.  Η πλειονότητα των καθημερινών μας κινήσεων εμπεριέχει κυρίως έναν συνδυασμό των μειομετρικών και έκκεντρων συστολών.
Υπάρχει τρόπος να διαχωρίζουμε αυτές τις συστολές και να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα αυτών σε διάφορους παράγοντες, που σχετίζονται με τη λειτουργία του οργανισμού. Το ανέβασμα των σκαλιών, για παράδειγμα, γίνεται με μειομετρικές συστολές, ενώ το κατέβασμα απαιτεί την έκκεντρη συστολή των τετρακεφάλων μυών για να πραγματοποιηθεί.

Στο εργαστήριο Βιοχημείας της Άσκησης του ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στο Ινστιτούτο Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης του ΚΕΤΕΑΘ ξεκίνησαν εδώ και αρκετό καιρό να γίνονται διάφορα πειράματα για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της μιας ή της άλλης μορφής μυϊκής συστολής σε παράγοντες που σχετίζονται με την υγεία του ανθρώπου.
Το εργαστήριο Βιοχημείας της Άσκησης στοχεύει στην παραγωγή επιστημονικής γνώσης στα ερευνητικά πεδία της άσκησης και της αθλητικής διατροφής. Κύριος σκοπός του εργαστηρίου είναι η αποκάλυψη των κυτταρικών και μοριακών μηχανισμών, μέσω των οποίων η άσκηση και η διατροφή επηρεάζουν την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

Αγώνας ΜΜΑ του 1955!