Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

H υποταγή του Vera στον Silva.


Δείτε την υποταγή με γκιλοτίνα του Brandon Vera επί του Assuerio Silva, στην διοργάνωση UFC 60, στις 27 Μαΐου του 2006.
Πατήστε εδώ.

Σύνδρομο υπερπροπόνησης και κατάλληλη ανάπαυλα.

Δεν είναι μυστικό μεταξύ των αθλητών ότι για να βελτιώσει κανείς τις επιδόσεις του και να φτάσει σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο πρέπει να δουλέψει σκληρά. Όμως η σκληρή προπόνηση κουράζει τον οργανισμό, τον εξασθενίζει και μας κάνει πιο αδύναμους. Με την ξεκούραση και αποκατάσταση επανακάμπτουμε και ο οργανισμός ενδυναμώνεται. Γενικότερα η αθλητική βελτίωση επιτυγχάνεται κατά το διάστημα των περιόδων αποκατάστασης μετά από σκληρή προπόνηση. Αυτή η προσαρμογή έρχεται σαν επακόλουθο της μέγιστης φόρτισης του καρδιοαγγειακού και μυϊκού συστήματος και τελείται με την βελτίωση της ικανότητας της καρδιάς, την αύξηση των τριχοειδών αγγείων των μυών και την αύξηση των αποθηκών γλυκογόνου και των μιτοχονδριακών συστημάτων στα μυϊκά κύτταρα. Κατά την περίοδο αποκατάστασης αυτά τα συστήματα χτίζονται σε πιο υψηλά επίπεδα ικανότητας ώστε να προσαρμοστούν στα νέα επίπεδα έντασης που έχετε υποβάλει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πλέον να είστε σε πιο υψηλό αθλητικό επίπεδο.
Αν η επαρκής ξεκούραση και αποκατάσταση δεν περιλαμβάνεται σε ένα πρόγραμμα προπόνησης η αναγέννηση των κυττάρων δεν μπορεί να συμβεί και η αθλητική ικανότητα μένει στάσιμη. Αν αυτή η ανισορροπία μεταξύ σκληρής προπόνησης και αποκατάστασης συνεχιστεί, τότε η αθλητική ικανότητα μειώνεται. Ο όρος υπερπροπόνηση μπορεί καλύτερα να οριστεί ως η κατάσταση όπου ο αθλητής έχει υποβληθεί σε επανειλημμένη ένταση προπόνησης σε σημείο τέτοιο όπου πλέον η ξεκούραση δεν μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση. Το "σύνδρομο της υπερπροπόνησης" είναι το όρος που περιγράφει τα σωματικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά συμπτώματα της υπερπροπόνησης η οποία για εβδομάδες ή για μήνες.Αθλητές και προπονητές χρησιμοποιούν για αυτή την κατάσταση επίσης τον όρο"κάψιμο". Από μέρα σε μέρα προπόνησης οι ικανότητες του αθλητή μειώνονται και η κούραση που νιώθει είναι διαφορετική από αυτήν που νιώθουν οι αθλητές μετά από μια έντονη προπόνηση. Η υπερπροπόνηση χαρακτηρίζεται από αναίτια και υπερβολική κούραση που παραμένει ακόμα και ύστερα από περιόδους αποκατάστασης.
Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι η κόπωση. Αυτή μπορεί να περιορίζει τις προπονήσεις και να εμφανίζεται ακόμα και κατά την ξεκούραση. Ο αθλητής μπορεί να γίνει κακοδιάθετος, να εκνευρίζεται εύκολα, να μην κοιμάται καλά, να νιώθει κατάθλιψη και να χάσει τη επιθυμία για αγώνες ή ακόμα και τον ενθουσιασμό του για το άθλημα. Ακόμα συχνά εμφανίζονται συμπτώματα ανορεξίας και απώλεια βάρους.Σωματικά ,συχνά είναι τα συμπτώματα επίμονων μυϊκών πόνων, αυξημένη πιθανότητα για ασθένεια και αυξημένα περιστατικά τραυματισμών.
Έχουν γίνει πολλές κλινικές μελέτες σε αθλητές που πάσχουν από το σύνδρομο της υπερπροπόνησης. Έχουν γίνει εργαστηριακές εξετάσεις πάνω σε θέματα φυσιολογίας,ψυχολογίας και βιοχημείας. Τα αποτελέσματα έχουν δείξει μειωμένες ικανότητες στις δοκιμαστικές ασκήσεις, μειωμένη ψυχική διάθεση και σε κάποιες περιπτώσεις αυξημένες τιμές κορτιζόνης, ορμόνης υπεύθυνης για το στρες. Επίσης έχει παρατηρηθεί μείωση της τιμής της τεστοστερόνης και μια αύξηση σε προϊόντα μυϊκής κόπωσης. Ιατρικά η υπερπροπόνηση κατατάσσεται σαν νεύρο-ενδοκρινική δυσλειτουργία. Η λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος και του ενδοκρινικού συστήματος διαταράσσεται. Το σώμα πλέον έχει μειωμένη ικανότητα αποκατάστασης κατά τις περιόδους ξεκούρασης. Επιβαρύνοντας αυτόν τον μη ισορροπημένο οργανισμό με περισσότερη προπόνηση μόνο χειροτερεύει την κατάσταση. Επιπρόσθετο στρες από δυσκολίες στη δουλειά ή ακόμα και οικογενειακά προβλήματα κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
Έχουν διαχωριστεί δύο διαφορετικές μορφές αυτής της κατάστασης. Η «συμπαθητική»μορφή εμφανίζεται κυρίως σε αναερόβιες ασκήσεις και η «παρασυμπαθητική» μορφή εμφανίζεται κυρίως σε αερόβιες. Τα αποτελέσματα από τις διάφορες μετρήσεις που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια των κλινικών μελετών διαφέρουν μεταξύ των δύο μορφών αλλά η μειωμένη αθλητικά απόδοση και τα συμπτώματα κόπωσης είναι τα ίδια. Στην παρασυμπαθητική μορφή μπορεί να έχουμε λιγότερους καρδιακούς παλμούς για μια συγκεκριμένη προπόνηση απ΄ ότι συνήθως. Οι αθλητές που γυμνάζονται με παλμογράφο μπορεί να παρατηρήσουν ότι δεν μπορούν να επιτύχουν τα επίπεδα όπου δουλεύουν συνήθως. Η γρήγορη εμφάνιση κόπωσης συνήθως τερματίζει πρόωρα την προπόνηση. Συχνά έχουμε περιορισμένες ποσότητες γλυκόζης στο αίμα, κάτι που προκαλεί συμπτώματα υπογλυκαιμίας κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να εξετάσουμε αναλυτικά όλα τα συμπτώματα και των δύο μορφών υπερπροπόνησης αλλά αξίζει να σταθούμε σε μερικά. Ένα από αυτά είναι ο ρυθμός των καρδιακών παλμών. Στην συμπαθητικά μορφή οι καρδιακοί παλμοί ακινησίας είναι σαφώς αυξημένοι σε σχέση με το κανονικό. Στην παρασυμπαθητική μορφή αυτοί είναι μειωμένοι. Αν αυτό σας μπέρδεψε δεν είστε οι μόνοι. Συχνά τα εργαστηριακά αποτελέσματα δεν συμφωνούν μεταξύ τους και ακόμα υπάρχουν περιπτώσεις όπου υφίσταται το σύνδρομο της υπερπροπόνησης αλλά πάραυτα οι φυσιολογικές και βιολογικές εξετάσεις δίνουν κανονικές τιμές. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει κάποια απόλυτη εξέταση που να μπορεί να προσδιορίσει με ασφάλεια την ύπαρξη ή όχι του συνδρόμου. Το σύνδρομο της υπερπροπόνησης θα πρέπει να θεωρείται ότι υφίσταται σε κάθε αθλητή ο οποίος παρατηρεί συμπτώματα μακροχρόνιας και αναίτιας κόπωσης και η αθλητική του απόδοση έχει μείνει για καιρό στάσιμη ή ακόμα χειρότερα έχει μειωθεί. Βέβαια θα πρέπει να εξαιρεθούν περιπτώσεις όπου τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται λόγω κάποιας ασθένειας ή κάποιου άλλου εμφανούς εξωγενή παράγοντα.
Η μεταχείριση του συνδρόμου είναι η απόλυτη ξεκούραση. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα που ο αθλητής γυμνάζεται με το σύνδρομο τόσο μεγαλύτερο είναι και το διάστημα ξεκούρασης που απαιτείται. Έτσι αντιλαμβάνεται κανείς πόσο σημαντική είναι η γρήγορη ανίχνευση της ύπαρξης του συνδρόμου. Αν η υπερπροπόνηση υπάρχει για ένα σχετικά μικρό διάστημα (περίπου 3-4 εβδομάδες) τότε διακόπτοντας την προπόνηση για 3-5 μέρες μπορεί να είναι αρκετό. Μετά από αυτό μπορεί ο αθλητής να ξεκινήσει ξανά προπονήσεις αλλά με σαφώς μειωμένη ένταση κάτι σαν καινούρια προετοιμασία και μετά από κάποιες εβδομάδες να μπει σε ψηλότερες εντάσεις.Είναι σημαντικό για τον αθλητή να αναγνωρίσει και να καταλάβει και να διορθώσει τους παράγοντες που τον οδήγησαν στην υπερπροπόνηση ώστε να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη ξανά στην προπόνηση του. Αλλιώς είναι πολύ πιθανό να πάθει ξανά το ίδιο. Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις η προπόνηση πρέπει να διακοπεί για εβδομάδες και μπορεί να χρειαστούν μήνες για να επανέλθει ο αθλητής πλήρως. Τότε καλό θα ήταν να διενεργούνται εναλλακτικές μορφές άσκησης ώστε να μην υποπέσει ο αθλητής στο σύνδρομο της αγωνιστικής απόσυρσης λόγο της αθλητικής απραξίας.
Πάντως οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής άσκησης θα πρέπει να συνεχίσει να γίνεται κάτω από την επίβλεψη του προπονητή. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη μέθοδο να μην αυξάνεται η ένταση στα άλλα αθλήματα από αυτό της υπερπροπόνησης σε μια προσπάθεια να αντισταθμιστεί η μερική απραξία γιατί έτσι όχι μόνο δεν θα υπάρχει αποκατάσταση από την υπερπροπόνηση αλλά η κατάσταση θα χειροτερέψει. Η υπερπροπόνηση επηρεάζει και τους κεντρικούς αλλά και τους περιφερειακούς μηχανισμούς του σώματος. Ξεκουράζοντας τον οργανισμό από υπερπροπόνηση στο τρεξιμο κάνοντας κολύμπι θα βοηθήσει τους καταπονημένους μύες που χρησιμοποιούνται στο τρέξιμο να επανακάμψουν αλλά η επιβάρυνση στην καρδιά και σε άλλα ζωτικά όργανα θα είναι η ίδια.
Όπως με όλα τα υπόλοιπα θέματα υγείας, η σίγουρη λύση είναι η πρόληψη.Συνιστώνται ισορροπημένες αυξήσεις στην ένταση της προπόνησης. Ένα πρόγραμμα προπόνησης με περιοδική βάση που έχει διαστήματα αποκατάστασης μπορεί να βοηθήσει. Πολύ elite αθλητές σε διάφορα αθλήματα προπονούνται με αυτό τον τρόπο.
Η καταγραφή της προπόνησης είναι μία μέθοδος παρακολούθησης της προόδου. Αντί όμως ο αθλητής να καταγράφει τις επιδόσεις του και τις αποστάσεις που καλύπτει καθημερινά θα μπορούσε να καταγράφει κάθε πρωί ή σε μια σταθερή περιοδική βάση τους καρδιακούς παλμούς, το βάρος, και άλλους δείκτες υγείας που είναι δυνατόν να μετρηθούν. Ακόμα μπορεί να σημειώνει την ολική αίσθηση που του προκαλεί η κάθε προπόνηση τόσο από θέμα κούρασης όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Οποιαδήποτε αλλαγή στις παραπάνω τιμές μπορεί να είναι συμπτώματα υπερπροπόνησης και σημαίνει συναγερμός. Άλλες μέθοδοι πρόληψης είναι η αποφυγή της μονότονης προπόνησης όπως και η σωστή διατροφή. Η επίμονη προπόνηση κατά τη διάρκεια ασθένειας ή ακόμα και μετά το πέρας αυτής μπορεί να οδηγήσει σε διατήρηση της ασθένειας και ακολούθως σε υπερπροπόνηση αφού υπάρχει εξασθένηση του οργανισμού.
Ολοκληρώνοντας πρέπει να σημειώσουμε ότι αν δεν είστε σίγουροι για τον όγκο της προπόνησης που μπορεί να αντέξει ο οργανισμός σας είναι καλύτερο να προπονείστε λιγότερο παρά περισσότερο κινδυνεύοντας από υπερπροπόνηση. Η ξεκούραση και αποκατάσταση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος προπόνησης του κάθε αθλητή. Στατιστικά στοιχεία λένε μειώνοντας την ένταση των προπονήσεων για να ξεκουραστείτε ακόμα για 3 εβδομάδες αυτό δεν θα μειώσει την απόδοση σας. Ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα προπόνησης θα πρέπει να προσφέρει ευελιξία. Πρώιμα σημάδια υπερπροπόνησης που εντοπίζονται θα πρέπει να τυγχάνουν προσεκτικής αντιμετώπισης και το πρόγραμμα προπόνησης θα πρέπει να μεταβάλλεται αναλόγως. Η έξυπνη προπόνηση είναι το κλειδί για καλύτερες επιδόσεις και καλή υγεία.
Η ανάκαμψη σπάνια ενσωματώνεται στα προπονητικά προγράμματα. Ωστόσο, τα οφέλη της είναι τεκμηριωμένα, τόσο όσον αφορά τη βελτίωση των επιδόσεων, αλλά και τη μείωση των τραυματισμών. Προπονητές και αθλητές πρέπει να έχουν επίγνωση της σπουδαιότητας της ανάκαμψης μετά από ένα έντονο πρόγραμμα προπόνησης, καθώς και για το πώς να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι για τη διευκόλυνση της ανάκαμψης.
Χρησιμοποιώντας υψηλά επίπεδα έντασης στην προπόνηση, μπορούμε να έχουμε αξιόλογα αποτελέσματα, όπως εξηγείται και στην αρχή της περιοδικότητας. Υψηλά επίπεδα έντασης με μεγάλη διάρκεια προπόνησης και για μεγάλα χρονικά διαστήματα οδηγούν στην υπερκόπωση. Τα όρια που η υπερπροπόνηση επιφέρει θετικά αποτελέσματα ή οδηγεί στην υπερκόπωση είναι ασαφή και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κάποια άτομα μπορούν να δεχθούν υψηλά επίπεδα έντασης για 2 έως 3 εβδομάδες. Άλλα άτομα όμως μπορούν να υπερπροπονηθούν μόνο για μερικές μέρες. Τα συμπτώματα της υπερκόπωσης (πίνακας 1) δύσκολα γίνονται αντιληπτά, γιατί ποικίλουν από άτομο σε άτομο. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι ψυχολογικής προέλευσης, όπως επιθετικότητα, κατάθλιψη και απάθεια ή σωματικής προέλευσης, όπως αυξημένος καρδιακός ρυθμός κατά την ηρεμία, υψηλή πίεση αίματος, αδυναμία και ασυνήθιστες αλλαγές στη σύνθεση του σώματος.

Πίνακας 1

Συμπτώματα υπερκόπωσης:
  • Μειωμένη αντοχή
  • Αδυναμία
  • Αύξηση του ποσοστού λίπους στο σώμα
  • Μείωση του σωματικού βάρους
  • Μείωση της αερόβιας ικανότητας
  • Υψηλή πίεση αίματος
  • Μειωμένη εναπόθεση γλυκογόνου
  • Υψηλός καρδιακός ρυθμός ηρεμίας
  • Τάση για μυϊκούς τραυματισμούς
  • Επιθετικότητα
  • Κατάθλιψη
  • Απάθεια
  • Αυξημένος καταβολισμός μυϊκού ιστού
Δυστυχώς, οι επιπτώσεις από την υπερβολική προπόνηση μπορεί να ανατρέψουν μήνες σκληρής δουλειάς και να μειώσουν τη δυνατότητα πλήρους ανάπτυξης του δυναμικού ενός αθλητή. Σε πολλές περιπτώσεις, η υπερβολική προπόνηση δημιουργεί στον αθλητή απέχθεια ή αποστροφή για την προπόνηση και τελικά οδηγεί σε τραυματισμό. Αυτές οι καταστάσεις είναι ιδιαίτερα χρονοβόρες και συχνά αρκετά «ακριβές» για τους αθλητές, την ομάδα και τον προπονητή.
Για το λόγο αυτό και με βάση την αρχή της περιοδικότητας και την αρχή της υπερφόρτωσης τα επίπεδα έντασης στην προπόνηση πρέπει να μειώνονται κάθε 3 έως 5 εβδομάδες, προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις των μεμονωμένων αθλητών. Η συστηματική ενσωμάτωση των περιόδων αποκατάστασης μειώνει τα προβλήματα τραυματισμών, αλλά και φαίνεται να αυξάνει σημαντικά τις επιδόσεις, επιτρέποντας στους αθλητές να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο φόρτο προπόνησης.

Ανάκαμψη: Ανασύνθεση – Ανάπλαση – Αποκατάσταση
Ανάκαμψη είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται, ειδικά σε σχέση με την αποκατάσταση των παραμέτρων σε μία ή και τις δύο καταστάσεις (φυσιολογικές και ψυχολογικές) που έχουν επιβαρυνθεί κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Οι καταστάσεις αυτές περιλαμβάνουν μεταβλητές ή δείκτες που μπορούν να μετρηθούν αντικειμενικά.
Η ανασύνθεση αναφέρεται στην επιστροφή των φυσιολογικών δεικτών σε κανονικά επίπεδα. Ενώ, η ανάπλαση αναφέρεται στην ανάκτηση των ψυχολογικών χαρακτηριστικών, που συνδέονται κυρίως με την κατάσταση της ψυχικής διάθεσης. Η αποκατάσταση αναφέρεται σε ανάρρωση από τραυματισμό ή ασθένεια, που μπορεί να είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής προπόνησης.
Η φυσιολογική και η ψυχολογική ανάκαμψη είναι εξίσου σημαντικές, καθώς οι αθλητές μπορεί να εμφανίζουν συμπτώματα υπερβολικής προπόνησης και στις δυο καταστάσεις (Πίνακας 1). Μερικά από τα συμπτώματα που παρουσιάζονται στον Πίνακα 1 μπορεί να εμφανιστούν και χωρίς ο αθλητής να έχει φθάσει στην υπερπροπόνηση.


Μέθοδοι ανάκαμψης
Οι μέθοδοι ανάκαμψης χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:
  1. Αναλογία εργασία /ανάπαυσης, συμπεριλαμβανομένης και της ελαφριάς ενεργητικής ανάκαμψης
  2. Διατροφή
  3. Φυσικά μέσα
Αναλογία εργασίας/ανάπαυσης
Η αναλογία εργασίας/ανάπαυσης ποικίλει τόσο μέσα σε μια προπονητική μονάδα, όσο και μεταξύ δύο προπονητικών μονάδων. Ο οργανισμός απαιτεί χρόνο ανασύνθεσης για να καταστεί δυνατή μία διαδικασία προσαρμογής σε υψηλότερα επίπεδα του φυσιολογικού συστήματος που έχει καταπονηθεί. Κατά συνέπεια, οι περίοδοι ανάπαυσης θα πρέπει να έχουν προγραμματιστεί ανάλογα με τις απαιτήσεις του αθλήματος και της έντασης του προπονητικού προγράμματος. Αν και στα περισσότερα αθλήματα δίνεται μία ημέρα πλήρους ανάπαυσης την εβδομάδα, ο φόρτος εργασίας διαφέρει τόσο στην προπονητική μονάδα όσο και μεταξύ των φάσεων της προπόνησης. Για παράδειγμα, ο όγκος της προπόνησης και της έντασης μεταξύ της προπαρασκευαστικής περιόδου και της αγωνιστικής περιόδου διαφέρουν.
Ακόμη, μπορεί να επιλέγουν διαφορετικές δραστηριότητες ως μια μορφή ελαφριάς ενεργητικής ανάκαμψης, ιδίως κατά την αγωνιστική περίοδο. Αυτό μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει την ψυχολογική διάθεση των αθλητών για να ξεκουραστούν καλύτερα από την εξειδικευμένη προπόνηση και να βοηθήσει στην αποκατάσταση των λειτουργικών ικανοτήτων του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Διατροφή
Η διατροφή επιδρά δυναμικά στην παραγωγή ενέργειας, στην ανάκαμψη, στην αντοχή και στην ανάπτυξη. Σπουδαίο ρόλο για όλα τα παραπάνω έχουν η ποσότητα και η ποιότητα των διατροφικών στοιχείων, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, απαραίτητα λιπαρά οξέα, βιταμίνες, μέταλλα και νερό.
Η σχέση μεταξύ υπερπροπόνησης και μιας υποβαθμισμένης κατάστασης του ανοσοποιητικού είναι επίσης ένας τομέας που αφορά την ανάκαμψη και αντιμετωπίζεται μέσω της διατροφής. Μια φτωχή ή ακατάλληλη διατροφή μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση, ευερεθιστότητα και μερικές φορές σε διατροφικές διαταραχές όπως η ανορεξία.
Η επαρκής πρόσληψη σύνθετων υδατανθράκων είναι ουσιαστικής σημασίας για όλους τους αθλητές, αλλά είναι επίσης ιδιαίτερα κρίσιμη για να μεγιστοποιήσουν την ανασύνθεση του γλυκογόνου και να αποφευχθεί η πρόωρη έναρξη της κόπωσης. Η σωστή ενυδάτωση μπορεί επίσης να καθυστερήσει την κόπωση και να βοηθήσει τους αθλητές να διατηρήσουν ψηλά την ένταση κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Η πρωτεΐνη είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάπλαση των μυών. Ειδικά οι αθλητές που συμμετέχουν σε αναερόβιες δραστηριότητες απαιτούν επιπλέον διατροφική πρωτεΐνη για να διευκολύνουν την προσαρμογή στην προπόνηση και την ανάκαμψη.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος, η παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων, και η παραγωγή ελευθέρων ριζών, ειδικά σε αθλητές που συμμετέχουν σε συνεχείς βαριές οξειδωτικές μεταβολικές δραστηριότητες, είναι πολύπλοκη. Τα αντιοξειδωτικά, όπως οι βιταμίνες Ε, Α και C παρέχουν προστασία από τη δράση των ελευθέρων ριζών και τα διατροφικά συμπληρώματα αυτών των βιταμινών μπορεί να βοηθήσουν τους αθλητές να διατηρήσουν τα βαριά φορτία της προπόνησης.
Ακόμη, τα ανόργανα άλατα είναι σημαντικά για την ανασύνθεση των μυών από τη βλάβη των μυϊκών κυττάρων που μπορεί να προκύψει από έντονες προπονήσεις ή να αναπληρώσουν την ισορροπία νατρίου, καλίου και μαγνησίου στο εσωτερικό των κυττάρων που οδηγεί σε χρόνια κόπωση. Επιπλέον, πρόσληψη ανόργανων στοιχείων από διατροφικά συμπληρώματα μπορεί να είναι απαραίτητη για να βοηθηθεί η ανάκαμψη.
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στην πρόσληψη τροφής πριν και μετά την προπόνηση ή τον αγώνα για τη μεγιστοποίηση των ενεργειακών υποστρωμάτων, την ελαχιστοποίηση της κόπωσης και την ανασύνθεση των ιστών.

Φυσικά μέσα
Η σκληρή προπόνηση και η άθροιση των υποπροϊόντων του μεταβολισμού κατά την άσκηση, δημιουργούν συχνά την αίσθηση της κόπωσης και μια αίσθηση έντασης στο μυϊκό σύστημα. Αυτό μπορούμε να το αποφύγουμε με διάφορους τρόπους που θα βοηθήσουν τη χαλάρωση και την απομάκρυνση των υποπροϊόντων του μεταβολισμού.

Εναλλαγές ζεστού - κρύου ντους: η πιο γρήγορη και δημοφιλής μέθοδος για την ανάκαμψη του οργανισμού μετά την προπόνηση. Η εναλλαγή ζεστού - κρύου μετά από την προπόνηση διαστέλλει τα τριχοειδή αγγεία, επιταχύνει και διευκολύνει την απομάκρυνση των υποπροϊόντων του μεταβολισμού.
Το μασάζ, ως μέθοδος ανάκαμψης, ανακουφίζει τους τεταμένους μυϊκούς ιστούς και απομακρύνει τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού. Η ελαφριά πίεση διαστέλλει μηχανικά τα λεμφαγγεία και τις φλέβες, ενώ παράλληλα προκαλεί διαστολή των τριχοειδών αγγείων, βελτιώνοντας έτσι παθητικά την κυκλοφορία του αίματος.
Το υδρομασάζ, με τη βύθιση του σώματος σε ζεστό νερό και εκτόξευση ζεστού νερού από ειδικά στόμια, ισοδυναμεί με την ενέργεια του μασάζ.
Η σάουνα και το ατμόλουτρο, ως μέσα ανάκαμψης, επιδρούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά με διαφορετικές θερμοκρασίες και ποσοστά υγρασίας. Στο ξύλινο δωμάτιο της σάουνα επικρατεί υψηλή θερμοκρασία με σχετικά χαμηλά ποσοστά υγρασίας. Στο στεγανό δωμάτιο του ατμόλουτρου επικρατεί σχετικά χαμηλή θερμοκρασία και υψηλή υγρασία (ατμός). Η παθητική εφίδρωση που προκαλείται από τη σάουνα και το ατμόλουτρο διευκολύνει τη χαλάρωση του μυϊκού συστήματος, απομακρύνει τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού και προκαλεί αίσθημα ευεξίας.

Πηγή: www.runningnews.gr

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Μαγνήσιο και κράμπες.

Το μαγνήσιο είναι από τα άλατα που υπάρχει στον οργανισμό του ανθρώπου σε μεγάλες ποσότητες. Αν και είναι αναγκαίο για τη σωστή λειτουργία του, συχνά η διατροφή δεν το περιέχει σε ικανοποιητικές ποσότητες. Ο επιστημονικός κόσμος ανακάλυψε το μαγνήσιο και τις ιδιότητές του πρόσφατα, αλλά όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό το είχαν ανακαλύψει παλιότερα γιατί πίστευαν ότι βελτιώνει τις επιδόσεις.

Τι είναι και που χρειάζεται το μαγνήσιο
Ο οργανισμός περιέχει περίπου 21 γραμμάρια μαγνησίου, από τα οποία το 50% είναι στα οστά, το 49% είναι μέσα στα κύτταρα και μόλις το 1% στο αίμα. Χρειάζεται για περισσότερες από 300 αντιδράσεις και άλλες διεργασίες στο σώμα. Είναι πολύ σημαντικό για τα νεύρα, τους μυς, την καρδιά, τα οστά, αλλά και για το μεταβολισμό των πρωτεϊνών και της γλυκόζης. Έτσι, αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα στην παραγωγή ενέργειας για τον οργανισμό.
Θεωρείται επίσης αντί - αγχωτικό άλας. Οι μελέτες επιβεβαίωσαν τη σημασία του και κυκλοφόρησε και ως φαρμακευτικό σκεύασμα από διάφορες φαρμακευτικές εταιρίες. Μέχρι πρότινος μόνο τα σκευάσματα ασβεστίου κυκλοφορούσαν στην αγορά από μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες. Αυτό δείχνει από τη μια ότι η έλλειψή του στη διατροφή είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και από την άλλη, ότι η χρήση του έχει σημασία στην αντιμετώπιση ή στην πρόληψη κάποιων παθήσεων ή καταστάσεων.

Πόσο μαγνήσιο είναι αρκετό
Σύμφωνα με το RDA χρειάζονται 6mg μαγνησίου για κάθε κιλό βάρους ανά ημέρα. Έτσι, ένα άτομο 70 κιλών χρειάζεται 420mg μαγνησίου την ημέρα για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Επισημαίνουμε, ότι τα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά χρειάζονται περισσότερο μαγνήσιο, γιατί η παραγωγή ενέργειας στο σώμα τους είναι μεγαλύτερη και οι απώλειες περισσότερες.

Πολλές ελλείψεις
Σχετικά με το μαγνήσιο έχουν εκδοθεί πάνω από 200 μελέτες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι πολλά άτομα εμφανίζουν ελλείψεις στη διατροφή τους. Μελέτες που έγιναν σε ανεπτυγμένες χώρες στο σύνολο του πληθυσμού τους υποστηρίζουν, ότι τα άτομα που η διατροφή τους σε καθημερινή βάση περιέχει λιγότερο μαγνήσιο, υπολογίζονται πάνω από 20%. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι το πρόβλημα στην πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο έντονο, γιατί οι μετρήσεις δεν εκτιμούν την έλλειψη μαγνησίου στο σώμα και θεωρούν ότι όλο το μαγνήσιο που προσλαμβάνεται περνάει στο αίμα, πράγμα που δεν ισχύει συχνά. Διάφορες παθήσεις ή καταστάσεις έχουν συνδεθεί με μειωμένη πρόσληψη μαγνησίου από το έντερο ή αυξημένη απώλεια στα ούρα, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, ο σακχαρώδης διαβήτης, διάφορα φάρμακα (διουρητικά, αντιβιοτικά, κτλ.), διάφορες διαταραχές του πεπτικού συστήματος κτλ. Γενικά, η απώλεια υγρών από το σώμα σημαίνει αυξημένη απώλεια μαγνησίου.
Το μαγνήσιο αποθηκεύεται, όπως και το ασβέστιο στα οστά. Όταν η καθημερινή λήψη ξεπερνάει την απώλεια, το μαγνήσιο που περισσεύει αποθηκεύεται στα οστά. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, καταβολίζεται η οστική μάζα για την απελευθέρωση μαγνησίου στο αίμα, στο οποίο πρέπει να διατηρηθούν τα επίπεδα του μαγνησίου σε ένα στενό όριο, ώστε να μη συμβεί κάποια βαριά (ίσως θανατηφόρα) αρρυθμία. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασβέστιο. Άρα τα επίπεδα μαγνησίου στο αίμα δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά αποθέματα στον οργανισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασβέστιο. Γι΄ αυτό υπάρχουν άτομα με βαριά οστεοπόρωση και φυσιολογικό ασβέστιο στο αίμα.
Το σύμπλεγμα των ευρημάτων της έλλειψης μαγνησίου περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα: πόνους στους μυς, στις αρθρώσεις και στα κόκαλα, πονοκέφαλο, δυσκολία στην αναπνοή, βάρος στο στήθος, αϋπνία, άγχος, υπερκινητικότητα, υπερδραστηριότητα, φοβίες και επεισόδια πανικού, αρρυθμίες, στηθάγχη, υπέρταση και άλλα. Γενικά, τα κλινικά ευρήματα προέρχονται κυρίως από το μυϊκό σύστημα, το νευρικό σύστημα και την καρδιά. Η έλλειψη μπορεί να εμφανιστεί με ένα ή παραπάνω συμπτώματα.

Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο
Το μαγνήσιο περιέχεται στη χλωροφύλλη των φυτών. Η χλωροφύλλη δίνει το χρώμα της στα πράσινα λαχανικά, έτσι αυτά είναι πλούσια σε μαγνήσιο. Σημαντικές ποσότητες μαγνησίου υπάρχουν και στους ξηρούς καρπούς, όπως στα αμύγδαλα αλλά και στα όσπρια. Τα μη επεξεργασμένα δημητριακά είναι πολύ πλούσια σε μαγνήσιο, επίσης. Στον αντίποδα, τα επεξεργασμένα προϊόντα είναι πολύ φτωχά, έτσι το άσπρο ψωμί παρέχει το μισό μαγνήσιο από ό,τι το μαύρο. Τέλος, μαγνήσιο περιέχουν το ψάρι, τα θαλασσινά και το κρέας.
Το μαγνήσιο, επειδή είναι άλας, διαλύεται στο νερό. Έτσι, για να διατηρηθεί στο γεύμα που θα φτάσει στο πιάτο μας, πρέπει να προετοιμαστεί με λίγο νερό ή το νερό που προετοιμάστηκε το γεύμα να μην πεταχτεί (όπως, π.χ., στις σούπες).
Στην πρόσληψη μαγνησίου συνεισφέρει και το πόσιμο νερό. Όταν αυτό είναι σκληρό, δηλαδή περιέχει πολλά άλατα, το μαγνήσιο που περιέχει είναι περισσότερο. Οι εταιρίες που παράγουν μεταλλικό νερό, όταν είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, το σημειώνουν στην ετικέτα. Η εισφορά μπορεί να είναι αρκετά σημαντική, αφού η περιεκτικότητα σε μαγνήσιο μπορεί να είναι ως και 90 mg ανά λίτρο. Επίσης, υπάρχουν φορείς που έχουν ξεκινήσει αγώνα για να αποδείξουν, ότι στο νερό που διοχετεύεται στις πόλεις πρέπει να προστεθεί μαγνήσιο για την καλύτερη υγεία του πληθυσμού, όπως έχει ήδη γίνει με το φθόριο σε κάποιες χώρες.

Αλληλεπιδράσεις
Με θρεπτικά συστατικά: η λήψη ψευδαργύρου σε μεγάλες ποσότητες από συμπληρώματα και όχι από φυσικές πηγές μπορεί να εμποδίσει την απορρόφηση του μαγνησίου σημαντικά. Επίσης, αυξημένη πρόσληψη πρωτεϊνών στη διατροφή συνδέεται με καλύτερη πρόσληψη μαγνησίου.
Με φάρμακα: το μαγνήσιο αλληλεπιδρά με πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα. Μειώνει την απορρόφηση άρα και τη δράση του digoxin (φάρμακο για την καρδιά), του nitrofurantoin (αντιβιοτικό) και μερικών ανθελονοσιακών φαρμάκων. Επίσης, αν κάποιος λαμβάνει διφοσφωνικά για την οστεοπόρωση, πρέπει να τα λαμβάνει δύο ώρες πριν ή μετά από λήψη σκευασμάτων πλούσιων σε μαγνήσιο. Τα περισσότερα διουρητικά εξαντλούν τα αποθέματα μαγνησίου στον οργανισμό. Αν κάποιος λαμβάνει κάποιο από αυτά τα φάρμακα ή λαμβάνει συμπληρώματα πλούσια σε μαγνήσιο, πρέπει πάντα να ενημερώνει τους ιατρούς που τον παρακολουθούν.

Αντιμετώπιση ελλείψεων
Το σημαντικότερο μέσο για την αντιμετώπιση και την πρόληψη της ανεπάρκειας μαγνησίου είναι η διατροφή. Η σωστή διατροφή είναι το μόνο πράγμα που έχει αξία για μακροπρόθεσμη και καθημερινή επάρκεια σε θρεπτικές ουσίες.
Τα συμπληρώματα μαγνησίου είναι χρήσιμα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, π.χ. λίγο πριν, κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον αγώνα. Επίσης, σε μια μεγάλη διαδρομή ή γενικά σε κάτι πιο έντονο από αυτό που έχει συνηθίσει ο οργανισμός να κάνει. Τότε, η παροχή επιπλέον μαγνησίου σε οποιαδήποτε μορφή θα βοηθήσει στην παραγωγή περισσότερης ενέργειας από τον οργανισμό και ταυτόχρονα θα προστατεύσει από τις κράμπες, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει και στη γρηγορότερη ανάρρωση ολόκληρου του οργανισμού.
Τα μέχρι τώρα στοιχεία σχετικά με τη βελτίωση των επιδόσεων ή έχουν γίνει σε μικρό δείγμα πληθυσμού ή η διαφορά στις επιδόσεις δεν είναι στατιστικά σημαντική. Περαιτέρω ερευνά είναι αναγκαία για τελικές αποφάσεις.
Καλό είναι το μαγνήσιο να είναι μέρος ενός σκευάσματος, που να περιέχει και άλλα άλατα. Καλό είναι επίσης το σκεύασμα να περιέχει και ασβέστιο σε ποσότητα διπλάσια ή τριπλάσια από την ποσότητα μαγνησίου (σε mg). Αυτό είναι μια καλή ένδειξη, ότι το σκεύασμα προέρχεται από εταιρία που σέβεται και εφαρμόζει τις τελευταίες μελέτες και τις οδηγίες. Το μαγνήσιο και το ασβέστιο έχουν παράλληλες ιστορίες μέσα στον οργανισμό, γι' αυτό επιβάλλεται η ημερήσια πρόσληψη ασβεστίου να είναι διπλάσια με τριπλάσια του μαγνησίου για τη σωστή ισορροπία του οργανισμού.

Tι είναι κράμπα και τι κάνει το μαγνήσιο για αυτό.
Η κράμπα είναι μια παρατεταμένη και επώδυνη σύσπαση του μυός, που συμβαίνει ως απάντηση σε ελάχιστο νευρικό ερέθισμα. Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο. Η έλλειψη ενέργειας στο μυ θα έπρεπε κανονικά να οδηγεί σε αδυναμία σύσπασης και όχι σε αδυναμία χαλάρωσης του μυός. Αυτό όμως που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι στη διαδικασία σύσπασης-χαλάρωσης του μυός η ενέργεια «προπληρώνεται» για τη χαλάρωση του μυός. Έτσι, μετά τη σύσπαση απαιτείται ενέργεια για τη χαλάρωση του μυός και αυτή η ενέργεια είναι που θα χρησιμοποιηθεί για την επόμενη σύσπαση.
Η επάρκεια μαγνησίου σε αυτή τη διαδικασία μεριμνά για την ύπαρξη ενέργειας για τη χαλάρωση του μυός. Έτσι, όσο συχνά συμβαίνει να πάσχουν από κράμπες, ιδιαίτερα μετά από προπόνηση, αγώνες ή γενικά κούραση και απώλεια υγρών και αλάτων, πρέπει να
σκεφτούν ότι πιθανόν πάσχουν από έλλειψη μαγνησίου. Αυτό αφορά κυρίως αθλητές και γενικότερα νέους και υγιείς οργανισμούς. Στους πρεσβύτερους οι κράμπες μπορεί να προέρχονται από σημαντικά προβλήματα υγείας.


Πηγή: http://www.mbike.gr/summary.asp?catid=4079&subid=2&pubid=222 

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Σεμινάριο με τον Παύλο Καπώνη.

Την Κυριακή 15 Ιουλίου 2012, διεξήχθη σεμινάριο Muay Thai στο Κιάτο με τον Παύλο Καπώνη. Ο σύλλογός μας συμμετείχε με τον Μίχο Αριστείδη.


Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ένας από τους καλύτερους αγώνες στο Μ.Μ.Α....


Shinsuke Nakamura εναντίον Cristea.

Buakaw Banchamek εναντίον Yoshihiro Sato.

Μια ακόμη νίκη του Buakaw Banchamek ενάντια στον Ιάπωνα Yoshihiro Sato στην διοργάνωση K-1 World MAX 2008 Japan Tournament που διεξήχθη στον χώρο του Nippon Budokan στο Τόκιο.

Iron Mike Zambidis vs Pete the Secret Weapon Spratt.

Αγώνας kick boxing μεταξύ του Μιχάλη Ζαμπίδη και του Pete Spratt στο A-1 World Combat Cup 2004, στις 28 Νοεμβρίου του 2004.

Πλειομετρική προπόνηση στο Taekwondo.

Στο παρακάτω βίντεο που ακολουθεί, πραγματοποιείται μια αγωνιστική προετοιμασία για το Taekwondo, μέσα από πλειομετρικές ασκήσεις που αναπτύσουν την μέγιστη δύναμη, αλλά και την ταχύτητα. Παρασκευάστηκε από τον καθηγητή Claudio A. Aranda.

 

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Ο Iron Mike εναντίον των καλύτερων Τούρκων kickboxers.

Ημιτελικός αγώνας στο Κ1 World GP μεταξύ Andy Hug και Ernesto Hoost.

Τεχνικές στο grappling -M.M.A. από τον Gokor Chivichyan.


Στο παρακάτω βίντεο που ακολουθεί, βλέπουμε μερικές τεχνικές από τον Αρμένιο πρωταθλητή Gokor Chivichyan που έχει την ομάδα Hayastan Grappling Challenge.


Παρακάτω ακολουθεί ο αγώνας Μ.Μ.Α που κέρδισε ενάντια στον Bill Maeda.

Τεχνικές για το Μ.Μ.Α. από τον Konrad Jones.



Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Γαλακτικό οξύ.

Παθοφυσιολογία Το γαλακτικό οξύ είναι προϊόν του μεταβολισμού των υδατανθράκων. Η συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα εξαρτάται από το ρυθμό παραγωγής σε ιστούς, όπως οι λευκοί μύες, ο εγκέφαλος, το δέρμα και τα ερυθρά αιμοσφαίρια, και το ρυθμό μεταβολισμού στο ήπαρ και στους νεφρούς. Μόλις αυξηθεί η παραγωγή γαλακτικού αυξάνεται άμεσα και η πρόσληψή του από το ήπαρ μέχρις ότου η συγκέντρωση γαλακτικού φθάσει τα 2 mmol/L. Πάνω απ’ αυτήν τη συγκέντρωση, επέρχεται κορεσμός στο μηχανισμό απομάκρυνσης του γαλακτικού από το ήπαρ, με αποτέλεσμα την παραπέρα αύξηση της συγκέντρωσης γαλακτικού στο αίμα.
Ετσι, μετά από έντονη άσκηση η συγκέντρωση του γαλακτικού από 0,9 mmol/L ανέρχεται στα 20 mmol/L εντός 10 δευτερολέπτων. Συγκεντρώσεις γαλακτικού πάνω από 5 mmol/L και pH λιγότερο από 7,25 υποδηλώνουν σημαντική γαλακτική οξέωση. Η χρήση ελαστικής περιχειρίδας ή το σφίξιμο της γροθιάς κατά τη λήψη αίματος αυξάνουν τη συγκέντρωση γαλακτικού. Το γαλακτικό αυξάνεται άμεσα σε ακατάλληλα δείγματα αίματος, καθώς και κατά τη διάρκεια άσκησης και υπεραερισμού. Γαλακτική οξέωση είναι πιθανή όταν το χάσμα ανιόντων είναι >18mEq/L απουσία άλλων αιτιών όπως νεφρική ανεπάρκεια, πρόσληψη αιθανόλης, μεθανόλης ή σαλικυλικών και σημαντική κετοναιμία. Η γαλακτική οξέωση είναι αρκετά συχνή και απαντά περίπου στο 1% των εισαγωγών στο Νοσοκομείο. Μια σπάνια και συχνά αδιάγνωστη μορφή γαλακτικής οξέωσης είναι αυτή που οφείλεται σε D-γαλακτικό οξύ. Το D-γαλακτικό δεν παράγεται από ανθρώπινους ιστούς, αλλά παράγεται από εντερικά βακτήρια, απορροφάται και συσσωρεύεται με αποτέλεσμα την εμφάνιση D-γαλακτικής οξέωσης. Η κατάσταση αυτή μπορεί να εμφανισθεί μετά από χειρουργική επέμβαση bypass στο έντερο. Το D-γαλακτικό προσδιορίζεται με αέριο χωρατογραφία.

Μέθοδος
Ενζυμική.
Προετοιμασία ασθενούς και δείγματος. Οι ασθενείς πρέπει να είναι νηστικοί και να ηρεμήσουν για 2 ώρες πριν από την αιμοληψία. Αποφυγή ελαστικής περιχειρίδος. Πλάσμα (οξαλικό και φθόριο). Λήψη και διαχωρισμός υπό συνθήκες ψύξεως. Αποφυγή αιμόλυσης.

Φυσιολογικές τιμές
5,7 - 22 mg/dL
SI: 0,63 - 2,4 nmol/L.

Κλινική χρησιμότητα
• Διάγνωση γαλακτικής οξέωσης
Μεταβολές
• Οξεία αιμορραγία
• Βαριά αναιμία
• Καταπληξία
• Οξεία συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
• Εξωσωματική κυκλοφορία
• Εντονη μυϊκή άσκηση
• Νόσοι αποθήκευσης γλυκογόνου
• Υπεραερισμός
• Σύνδρομο Rye
• Ουραιμία
• Πυελονεφρίτιδα
• Κίρρωση
• Λευχαιμία
• Σοβαρή αγγειακή νόσος
• Χρόνιος αλκοολισμός
• Υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα
• Πολυομυελίτιδα
• Σακχαρώδης διαβήτης

Αλληλεπιδράσεις
• Ασπιρίνη
• Αιθανόλη
• Αιθυλενογλυκόζη
• Γλυκόζη
• Φεφορμίνη
• Μεθυλοπρεδνιζολόνη
• Σουκρόζη
• Επινεφρίνη
• Μεθανόλη
• Ισονιαζίδη
• Φρουκτόζη
• Μετφορμίνη
• Προπυλενική γλυκόζη
• Διττανθρακικό νάτριο
• Μορφίνη
• Μπλε του μεθυλενίου


Πηγή: http://www.clinical.bioiatriki.gr/analysis/pdfs/a182.pdf

Γαλακτόζη.

Παθοφυσιολογία
Η γαλακτόζη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ. Η είσοδός της στο ήπαρ γίνεται με τη βοήθεια ειδικού φορέα. Στο ήπαρ υφίσταται φωσφορυλίωση σε 1-φωσφορική γαλακτόζη από το ένζυμο γαλακτοκινάση. Η 1-φωσφορική γαλακτόζη μετατρέπεται σε ουρηδηλο-γαλακτόζη και στη συνέχεια σε ουρηδηλογλυκόζη από τα ένζυμα γαλακτοζο-1-φωσφορική ουρηδηλοτρασφεράση και επιμεράση. Η τρανσφεράση είναι απούσα σε άτομα με γαλακτοζαιμία. Η νόσος χαρακτηρίζετια από αδυναμία μετατροπής γαλακτόζης σε γλυκόζη και εμφανίζεται κλινικά με κίρρωση, καταρράκτη και διανοητική καθυστέρηση. Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίζουν ακόμη αμινοοξυουρία και πρωτεϊνουρία. Η γλυκόζη του αίματος συχνά είναι ελαττωμένη. Λόγω της κακής πρόγνωσης είναι σημαντικό η θεραπεία να αρχίζει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Γαλακτόζη στα ούρα μπορεί να ανιχνευθεί σε σοβαρή ηπατίτιδα και χολική ατρησία των νεογέννητων καθώς και σε σπάνιες περιπτώσεις ανοχής γαλακτόζης. Σε ανεπάρκεια γαλακτοκινάσης παρατηρείται παροδική γαλακτοζαιμία και γαλακτοζουρία γι’ αυτό και η συλλογή αίματος και ούρων γίνεται 2 ώρες έπειτα από πρόσληψη ενός ποτηριού γάλακτος.

Μέθοδος
Ενζυμική.
Προετοιμασία ασθενούς και δείγματος
Ορός. Τυχαίο δείγμα ούρων.

Φυσιολογικές τιμές
Νεογέννητα: 0-20 mg/dL
Παιδιά και ενήλ.: <5mg/dL
SI Νεογέννητα: 0 - 1.11 mmol/L
Παιδιά και ενήλ.: <0,28 mmol/L
Ούρα
Νεογέννητα: <60 mg/24 h
Ενήλικες: < 14 mg/24 h
SI: Νεογέννηντα: < 3,33 mmol/24h
Ενήλικες: <,8 mmol/24h.

Κλινική χρησιμότητα
• Διάγνωση γαλακτοζαιμίας, γαλακτοζουρίας

Μεταβολές ορού
• Ανεπάρκεια γαλακτοκινάσης
• Ανεπάρκεια γαλακτοζο-1 Φωσφορικής ουρηδηλοτρανσφεράσης
Μεταβολές ούρων
• Νεογνά και πρόωρα
• Κύηση
• Γαλουχία
• Γαλακτοζαιμίες
• Ηπατίτιδα
• Aτρησία χοληφόρων πόρων νεογνών

Αλληλεπιδράσεις
• Λακτόζη στα ούρα

Πηγή: http://www.clinical.bioiatriki.gr/analysis/pdfs/a182.pdf