Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Λάκτισμα σε αγώνα Taekwondo με περιστροφή 720 μοιρών!


Ευγενής άμιλλα και αθλητισμός.


Άμιλλα σημαίνει η προσπάθεια για υπεροχή, ο ανταγωνισμός για τα πρωτεία. Το επίθετο «ευγενής» προσδιορίζει τον άδολο, ανυστερόβουλο χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας. Η άμιλλα, λοιπόν, προϋποθέτει τη συλλογική δραστηριότητα μέσα στην οποία μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός.
Η έκβαση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας εξαρτάται από το ιστορικά κατακτημένο επίπεδό της. Αυτό μεγαλώνει από τις ολοένα εντεινόμενες προσπάθειες των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, στη διάρκεια της ιστορίας της. Αυτοί κατακτούν όλο και υψηλότερες επιδόσεις μέσω του συναγωνισμού τους. Η υψηλότερη επίδοση, με τη σειρά της, γίνεται το μέτρο για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Με την υπέρβαση, κάθε φορά, του μέτρου, αυτή εξελίσσεται. Ο καθένας δραστηριοποιείται με αναφορά το συγκεκριμένο μέτρο ή, έστω, τις υψηλότερες επιδόσεις στο χώρο του, μιας και παίζει ρόλο η ένταση και το επίπεδο ενασχόλησης με μία δραστηριότητα (π.χ. λίγοι είναι αθλητές υψηλών επιδόσεων).

Οι υψηλές επιδόσεις δεν είναι μία ατομική υπόθεση μέσα από την οποία ξεχωρίζουν οι καλύτεροι, αλλά ένα σημαντικό στοιχείο της εξέλιξης, που απορρέει από την συλλογικότητα της κάθε δραστηριότητας. Άλλωστε, η διάκριση προϋποθέτει τη συλλογική ενασχόληση. Κανείς δεν έχει μέσα του την υψηλή επίδοση και την διάκριση. Αυτή κατακτάται μόνο με προσπάθεια μέσα στα πλαίσια του ευγενούς συναγωνισμού, όπως καταδεικνύει ο ίδιος ο ορισμός της άμιλλας.
Πολλά λεξικά της νέας Ελληνικής ερμηνεύουν τον συναγωνισμό σαν ανταγωνισμό και σαν άμιλλα. Όμως η λέξη συναγωνισμός, αλλιώς έχει παγιωθεί στην συνείδηση των ανθρώπων. Συναγωνιστή αποκαλούμε αυτόν που αγωνίζεται μαζί μας στους δίκαιους, μικρούς και μεγάλους συλλογικούς μας αγώνες. Συνεπώς, ο συναγωνισμός δε μπορεί παρά να επεκτείνεται σε όλες τις συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες. Ακόμα περισσότερο, συμπληρώνει την έννοια του αθλητισμού και της ευγενούς άμιλλας.
Σε ένα άθλημα, οι αθλούμενοι προφανώς ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την νίκη. Παράλληλα, όμως, συναγωνίζονται. Αθλούνται μαζί, με κοινό σκοπό να ενισχύσουν το σώμα τους, την υγεία τους και την νοητική τους διαύγεια, να ψυχαγωγηθούν. Ο αγώνας και η προσπάθεια του κάθε αθλούμενου τροφοδοτεί τον αγώνα του άλλου, μια κατάσταση που αποδίδεται πιστά ως συναγωνισμός.
Εφόσον ο αθλητισμός είναι ιστορική, συλλογική ανθρώπινη δραστηριότητα, η ευγενής άμιλλα και ο συναγωνισμός παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτόν. Είναι, πολύ περισσότερο, παράγοντες εξέλιξής του, αφού οι αθλούμενοι, συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους, αγωνίζονται καλύτερα και πετυχαίνουν καλύτερες επιδόσεις.
Μα καλά, θα πει κανείς, τόσο σημαντικό είναι αυτό; Αυτό απαντιέται αν αναλογιστούμε την προσφορά του αθλητισμού στο τρίπτυχο σώμα, πνεύμα, κοινωνία, στην οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο φύλλο. Το να θέλει ο καθένας να αθλείται καλύτερα και να έχει καλύτερες επιδόσεις, είναι υγιές και εντάσσεται στην προσπάθεια για την όλο και πληρέστερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Όπως πρέπει να θέλει να αποκτά πιο πολλές γνώσεις, να γίνεται καλύτερος στην εργασία του, να αποκτά ανώτερη παιδεία.
  1. Σώμα: Καταρχάς το ανέβασμα των προσωπικών επιδόσεων σημαίνει ότι αθλούμαστε καλύτερα, πιο αποδοτικά για να τις πετύχουμε. Μέσα απ' αυτό κερδισμένο βγαίνει σίγουρα το σώμα μας, το οποίο ισχυροποιείται, γυμνάζεται και υγιαίνει. Καλύτερη επίδοση σημαίνει ότι το σώμα μας γίνεται πιο αποδοτικό, εξελίσσεται αφού επανατοποθετεί τα όριά του με τη φύση. Αυτό συμβάλλει στον καθέναν μας σε ένα μεγαλύτερο αίσθημα φυσικής ελευθερίας.
  2. Πνεύμα: Για να επιτύχει κάποιος καλύτερες επιδόσεις σημαίνει ότι κινητοποιεί μια σειρά νοητικές λειτουργίες. Επεξεργάζεται καλύτερο σχέδιο και κάθε φορά εφαρμόζει καλύτερη στρατηγική. Μελετάει όλο και αποτελεσματικότερα τις κινήσεις και την τακτική των αντιπάλων του. Μαθαίνει να προβλέπει καταστάσεις και να προνοεί για αυτές. Εξελίσσει την τεχνική του και προσπαθεί περισσότερο. Παράδειγμα είναι η βελτίωση του βηματισμού σε μια μαχητική ή πολεμική τέχνη. Την καθιέρωσε ένας, αλλά ποτέ δε θα έφτανε σε αυτήν χωρίς συναγωνισμό. Μέσα από τον συναγωνισμό ο αθλούμενος διαρκώς μαθαίνει, προσαρμόζει τις προσπάθειές του και υποτάσσει τις δυνάμεις του στον τελικό του στόχο. Όλες αυτές οι πνευματικές λειτουργίες βελτιώνονται και το πνεύμα οξύνεται.
  3. Κοινωνία: Ο αθλητισμός είναι μία συλλογική δραστηριότητα. Η επίτευξη καλύτερης επίδοσης παρακινεί για ανάλογες επιδόσεις και στις υπόλοιπες κοινωνικές δραστηριότητες, δεδομένης της ύπαρξης μιας κατάλληλης φυσικής αγωγής. Ο αθλούμενος επίσης αντιλαμβάνεται τη δική του επίδοση σαν απόρροια της συλλογικότητας, κάτι που τον διδάσκει να ενσωματώνει την προσωπική του δύναμη στη συλλογική δράση.

Η ευγενής άμιλλα δύναται να επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας του αθλούμενου, γι' αυτό και ανεβάζει το πνευματικό επίπεδο μιας κοινωνικής ομάδος (ενός έθνους π.χ.). Καθορίζει τον ευγενή, άδολο και ανιδιοτελή τρόπο με τον οποίο ο λαός και η νεολαία αθλούνται, συμμετέχουν σε αθλητικούς αγώνες, ψυχαγωγούνται. Με τη συμβολή και της φυσικής αγωγής, η ευγενής άμιλλα κατασταλάζει στην παιδεία της νεολαίας ως συνείδηση για κάθε άλλη δραστηριότητα. Ο καπιταλισμός υποβαθμίζοντας τη φυσική αγωγή και με όχημα το star system του πρωταθλητισμού, επιχειρεί να αποξενώσει την νεολαία από την ευγενή άμιλλα και να διαφθείρει την πνευματική καλλιέργειά της με τις αρχές του: τον νόμο του ισχυρότερου, τον απάνθρωπο, δόλιο ανταγωνισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπό για το κυνήγι ιδιοτελών επιδιώξεων.
Προφανώς η ευγενής άμιλλα και ο συναγωνισμός κατεξοχήν χαρακτηρίζουν τα αθλήματα, είτε ομαδικά είτε ατομικά, αφού εκεί σκοπός είναι η νίκη. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιος απλά αθλείται; Παίζουν στην περίπτωση αυτή κανέναν ρόλο οι δύο αυτές έννοιες;
Κανείς δεν αθλείται χωρίς να έχει υπόψη του ένα μέτρο το οποίο να προσπαθεί να φτάσει ή και να υπερβεί. Αυτό το μέτρο υπάρχει, όπως ήδη ειπώθηκε, σαν αποτέλεσμα του συναγωνισμού των αθλουμένων. Ακόμα και οι μιμήσεις των προσπαθειών αθλητών υψηλού επιπέδου από πλευράς του αθλούμενου την ώρα της άθλησης, δείχνει και αυτό το πώς η άμιλλα μεταξύ αθλητών βελτιώνει την προσωπική άθληση του καθενός.

Λόγω συναγωνισμού οι αθλητές ή οι ομάδες θέλουν συνεχώς να βελτιώνουν το αγωνιστικό τους επίπεδο. Η βελτίωση των αθλητών γίνεται κυρίως μέσα από τη διαδικασία της προπόνησης. Είναι ένα παράδειγμα του πώς ο συναγωνισμός προωθεί το τρίπτυχο σώμα, πνεύμα, κοινωνία. Σε αυτήν γίνονται αμέτρητες προσπάθειες, δοκιμάζονται νέες τεχνικές, οι ομάδες –σύλλογοι επεξεργάζονται καλύτερα σχέδια και στρατηγικές. Ταυτόχρονα τα μέλη της ομάδας περνούν χρόνο μαζί, δένονται φιλικά, ψυχαγωγούνται, ενώ πολλοί αθλητές, μέσα από την προσπάθεια κατά την
προπόνηση, μαθαίνουν καλύτερα τον εαυτό τους και τα όριά του ενώ βρίσκουν τη δυναμική για να αντιμετωπίσουν προβλήματα της ζωής τους. Η προπόνηση, βέβαια, δεν απευθύνεται μόνο στους αθλητές (που ασχολούνται πιο συστηματικά από το μέσο όρο με τον αθλητισμό), αλλά σε όλους τους αθλούμενους που έχουν ανάγκη την άθληση.
 

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Τάσης Tosca Πετρίδης: Ένας μεγάλος Έλληνας kick boxer από την Αυστραλία.


Γεννημένος το 1966 ως Τάσης ''Tosca'' Πετρίδης υπήρξε ένας σπουδαίος μαχητής στον χώρο των δυναμικών αθλημάτων με αγώνες σε Muay Thai, Kickboxing , Πυγμαχία μέχρι και ΜΜΑ! Γεννήθηκε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας όμως η καταγωγή του, οι ρίζες του, είναι ελληνικές!
Ο Tasis Petridis είναι επτά φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Kickboxing. To 1993 νίκησε τον Καναδό θρύλο του αγωνίσματος Jean Yves Theriault στα σημεία μετά από αγώνα 12 γύρων σε ματς που έγινε μέσα στη χώρα του Theriault και συγκεκριμένα στο Μόντρεαλ του Καναδά, παίρνοντας με αυτόν τον τρόπο τον Παγκόσμιο Τίτλο!
Στα σπουδαία κατορθώματά του ανήκει και η νίκη του το 1991 στην διοργάνωση Κ-2 Grand Prix '93 επί του Toshiyuki Atokawa, που ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Καράτε. Το ρεκόρ του στην πυγμαχία ήταν 9 νίκες, 5 ήττες και μία ισοπαλία, ενώ στον μοναδικό αγώνα ΜΜΑ που έπαιξε το 2004, κέρδισε τον αθλητή του Τζούντο Peter Jones με τεχνικό νοκ άουτ.

 

Βίντεο από αγώνα του Πετρίδη εναντίον του επίσης Έλληνα Στέλιου Λογγινίδη.

Ο αγώνας του Πετρίδη εναντίον του Rob Kaman (μέρος 1 & 2).


Πηγή: http://onlyfighters.blogspot.gr/2012/01/tasis-petridis-rob-kaman.html

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Συμμετοχή στο JOYA cup (21/10/2012).


Συγχαρητήρια στους αθλητές του συλλόγου μας για την συμμετοχή τους και καλή εμφάνισή τους στην διοργάνωση JOYA που έγινε στο κλειστό γυμναστήριο Γαλατσίου.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Αφιέρωμα στον αδικοχαμένο ομογενή "Golden Greek" kickboxer Δημήτρη Χαβανά.


Ο Δημήτριος Χαβανάς γεννήθηκε στο Ντάλας το 1950. Όπως ο ίδιος δήλωνε: «Το Δημήτριος σημαίνει αυτός που αγαπά την γη. Χαβανάς σημαίνει Χαβανάς. Είμαι σίγουρος ότι κάτι σημαίνει, αλλά δεν ξέρω τι».
Το προσωνύμιό του «Έλληνας», προέκυψε από την ενεργό συμμετοχή του στο παιγνίδι του ποδοσφαίρου στο γυμνάσιο. Η ομάδα και οι οπαδοί ήξεραν ότι ο πατέρας του ήταν ένας αξιοπρεπής Έλληνας.
Ο Δημήτριος ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στο καράτε το 1968 με τον Jerry Wiseman, όταν ήταν δεκαοχτώ ετών. Ο εκπαιδευτής του τοποθέτησε ένα καπέλο του μπέιζμπολ πλάι στο κεφάλι του και το κλώτσησε μακριά. Στη συνέχεια κράτησε έναν πίνακα πίσω από το κεφάλι του και το έσπασε με ένα μπροστινό λάκτισμα και το έσπασε. Οι κινήσεις αυτές εντυπωσίασαν τον νεαρό Έλληνα που είχε πια μια καριέρα μπροστά στο μέλλον του.
Ως καφέ ζώνη επέτυχε πάνω από 125 νίκες χωρίς καμμία ήττα!!! Ο πιο αξέχαστος αγώνας του ως καφέ ζώνη ήταν εναντίον στον εως τότε αήττητο Bob Burbridge (επίσης καφέ ζώνη και μαθητής του Mike Stone και του Τσακ Νόρις.) Αυτή του η νίκη ήταν η απόδειξη της αποφασιστικότητάς του να κερδίσει. Κοντά στο τέλος του 1971 πήρε μαύρη ζώνη. Την χρονιά εκείνη κέρδισε 13 μεγάλα πρωταθλήματα και ενετάχθη στην 1η δεκάδα των Αμερικανών karatekas.   

Φωτογραφία από πρωτάθλημα καράτε. Ο χρυσός Έλληνας διακρίνεται ο 2ος από αριστερά.
Προτού ασχοληθεί με το Kick Boxing, κέρδιζε την μια νίκη μετά την άλλη σε τουρνουά. Το 1974, κέρδισε το μεγάλο εθνικό πρωτάθλημα καράτε των Η.Π.Α. Στην συνέχεια αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα καράτε του Τέξας για έξι συναπτά έτη. Τέσσερις φορές στη σειρά, νίκησε όλους τους αθλητές στο πρωτάθλημα της Louisiana πρωταθλήματα, και πήρε το πρωτάθλημα καράτε του Allen Steen των Η.Π.Α. για τρία ολόκληρα χρόνια. Από το 1975 και μετά ο χρυσός Έλληνας αφοσιώθηκε στο KickBoxing. Χάρη στα πολύ μυώδη του πόδια, ο Χαβανάς τελειοποίησε ένα εκρηκτικό στυλ μάχης, με συνέπεια να κερδίζει άνδρες πολύ ψηλότερους από το ανάστημά του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για να αντισταθμίσει το χαμηλό του ύψος, έκανε εντατική προπόνηση με βάρη, αλλά και στο να ρίχνει πολύ δυνατές γροθιές. Μέχρι το 1980 είχε συσσωρεύσει ένα ρεκόρ από σχεδόν 50 αγώνες. Από αυτούς τους αγώνες του, ο Χαβανάς έχασε μόνο από τον Benny «the Jet» Urquidez (με διαφορά ενός μόνο σημείου!), από τον Earnest Hart junior (με άδικη απόφαση κριτών), τον Chris Gallegos και τον Marc Costello, από τις οποίες ήττες τουλάχιστον μια ανέτρεψε σε μεταγενέστερο αγώνα. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν μεγάλος μαχητής, ο Δημήτριος σημειώθηκε επίσης ως καλύτερος προπονητής του Kick Boxing στο Τέξας. Προπόνησε πρωταθλητές όπως τον Billye Jackson, τον Ray McCallum, τον Troy Dorsey, τον Cliff Thomas και τον Ismael Robles.
Καθ'οδόν για το Atlantic City της Νέας Ιερσέης, προκειμένου να αναμετρηθεί με τον μαχητή Howard Jackson για τον παγκόσμιο τίτλο, το αεροπλάνο που μετέφερε τον Δημήτριο έπεσε έξω από το Cookeville του Tennessee. Ήταν 23 Ιουλίου του 1981.  
Τρεις ημέρες αργότερα, ένα μεγάλο πλήθος ξεχείλησε έξω από το κοιμητήριο του Restland Memorial Park, στο ανατολικό Ανόβερο της Νέας Ιερσέης, για να παρακολουθήσουν την κηδεία του χρυσού Έλληνα. Ένα ζευγάρι γάντια του μποξ ήταν κρεμασμένα μπροστά, η μαύρη ζώνη των 3 dan του Χαβανά και το κόκκινο σατέν gi που φορούσε, κοσμούσαν το φέρετρο. Μια φωτογραφία του μαχητή του kick boxing ήταν επίσης ορατή στους πενθούντες.

 

 

 
 
 
 
 
 

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Badr Hari εναντίον Alistair Overeem (2008).


Η νίκη του Badr Hari εναντίον του Alistair Overeem στην διοργάνωση Dynamite!! 2008 στο Saitama Super Arena της Ιαπωνίας (Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου, 2008).

Badr Hari ενάντια στον Alistair Overeem (2009).


Ο πολυαναμενόμενος αγώνας από τον Μαροκινό Badr Hari για εκδίκηση από την ήττα που υπέστη από τον Alistair Overeem ένα χρόνο πριν. Ημιτελικός του K-1 World Grand Prix στην Yokohama Arena (Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, 2009).

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Mirko Crocop εναντίον Fedor Emelianenko.

Ένας φοβερός αγώνας του Pride Final Conflict 2005, μεταξύ των δύο μεγάλων αθλητών που έλαβε χώρα στην Ιαπωνία, στο Saitama Super Arena στις 28 Αυγούστου του 2005.

Παιδί και πολεμικές τέχνες.

Aπό ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να ξεκινήσει πολεμικές τέχνες;
Η ηλικία που μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί την ενασχόλησή του με τις πολεμικές τέχνες είναι σχετικό. Κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά και να κρίνεται, από τον προπονητή, ο οποίος μετά το δεύτερο με τρίτο μάθημα μπορεί να καταλάβει αν είναι σε θέση να ξεκινήσει να προπονείται. Μια ενδεικτική ηλικία είναι η ηλικία των 4 χρόνων. Αρκετά νήπια αυτής τις ηλικίας έχουν αναπτύξει, ανάλογα βέβαια το οικογενειακό τους περιβάλλον, ικανοποιητικό βαθμό αντίληψης και πειθαρχίας ώστε να κρίνονται ικανά να ξεκινήσουν μια πολεμική τέχνη. Βασικό ζητούμενο είναι η ανάπτυξη δεξιοτήτων (ισορροπία, αντίληψη του χώρου και της απόστασης, συγχρονισμός κινήσεων κ.α), η «άθληση» με την ευρύτερη έννοια προετοιμασίας μέσα από το παιχνίδι και ενδιαφέρουσες για το παιδί δραστηριότητες.


Tι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα και να συνεχίσει στον πρωταθλητισμό (ταλέντο, σκληρή προπόνηση)
Σίγουρα και το ταλέντο αλλά και η πειθαρχημένη σκληρή προπόνηση είναι 2 συστατικά εξ ίσου βασικά για την επιτυχημένη πορεία ενός αθλητή. Όταν υπάρχουν και τα δύο αυτά συστατικά τότε πρόκειται για μια ιδανική περίπτωση αθλητή, ο οποίος με την σωστή καθοδήγηση ενός καλού προπονητή, μπορεί να φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Παρατηρούνται κατά καιρούς περιπτώσεις μεγάλων ταλέντων που δεν είχαν ανάλογη πορεία, λόγω μικρού ενδιαφέροντος για το άθλημα. Αλλά και περιπτώσεις αθλητών με έλλειψη ταλέντου, που παρ όλα αυτά προσπαθούν μέσα από την σκληρή προπόνηση να βελτιωθούν και καταφέρνουν να έχουν αρκετά καλή πορεία. Η έννοια της ευγενούς άμιλλας και του υγιούς ανταγωνισμού καθώς η επιμονή και η υπομονή του κάθε ατόμου, αλλά και η κλίση, είναι σαφώς οι παράγοντες της διάκρισης. Το ψυχολογικό επίπεδο είναι ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας για την αγωνιστική εξέλιξη ενός αθλητή και σ αυτόν τον τομέα, καλείται ο προπονητής να ανορθώνει διαρκώς την ψυχολογία του, με κατάλληλο τρόπο. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι για όλους και είναι φορτίο που λίγοι μπορούν να αντέξουν, γιατί απαιτεί χρόνο και θυσίες. Καλό είναι να μην πιέζονται οι αθλητές για διακρίσεις, αλλά να ενισχύεται με διακριτικότητα ο ενθουσιασμός τους (από τον προπονητή) για νίκες. Άλλωστε οι πρωταθλητές ξεχωρίζουν εκτός από την έφεσή τους σε κάποιο άθλημα και από την στάση τους προς όλους τους τομείς της ζωής τους.

Τι προσφέρει σε ένα παιδί η ενασχόλησή του με αυτό το άθλημα;
Τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ένα παιδί με την ενασχόλησή του με αυτό το άθλημα είναι πολλά και χωρίζονται σε σωματικά και πνευματικά. Διαφοροποιούνται, κατά ένα μικρό ποσοστό, ανάλογα με την ηλικία του ατόμου αφού οι ανάγκες που έχει ένα νήπιο 4 έως 6 χρόνων είναι διαφορετικές από ένα πιο μεγάλο από 6 έως 10 χρόνων. Για παράδειγμα σε ένα τμήμα από 4-6 χρόνων θα πρέπει να υπάρχει αρκετός χρόνος ,κατά την διάρκεια της προπόνησης, για παιχνίδι. Μελετημένο παιχνίδι που να βελτιώνει την αντίληψη, τον σωματικό έλεγχο, την ισορροπία, τα αντανακλαστικά, την ταχύτητα και πολλά άλλα. Θα έλεγε κανείς ότι η μελετημένη αυτή άσκηση αποτελεί κοινό τόπο για όλα τα αθλήματα, που μπορεί στο μέλλον να ασχοληθεί ένα άτομο, είτε λέγεται ποδόσφαιρο μπάσκετ βόλεϊ κλπ. Γενικότερα το παιχνίδι είναι μια διαδικασία που βοηθά στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Τόσο στην πνευματική όσο και στην κινητική-σωματική του υπόσταση. Η προσπάθεια που καταβάλλεται με το παιχνίδι έχει ως στόχο την ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ του παιδιού και την σωματική του διάπλαση. Τα περίπλοκα ζώα μαθαίνουν να παίζουν, και συγκεκριμένα οι πίθηκοι που είναι και τα πιο κοντινά μας διατηρούν όπως και εμείς την ικανότητα και την επιθυμία να παίζουν ακόμα και όταν έχουν ωριμάσει. Το παιχνίδι είναι για το παιδί όπως η εργασία για τον ενήλικα. Βοηθά στην εξέλιξη και την ανάπτυξή του.
Η τόνωση της αυτοπεποίθησης είναι ένα βασικό ψυχολογικό όφελος που αποκομίζει ο αθλούμενος. Όσον αφορά τα πνευματικά οφέλη πηγάζουν από τις παρακάτω βασικές αρχές, που καλούνται να υιοθετήσουν και να σέβονται όσοι ασχοληθούν με μια πολεμική τέχνη και συγκεκριμένα με το TAEKWONDO.


ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ TAEKWONDO
ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ σε γονείς, δασκάλους, πατρίδα και περιβάλλον.
ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ (ταπεινότητα, μετριοφροσύνη, δικαιοσύνη)
ΕΠΙΜΟΝΗ (μαχητικότητα , μέχρι τελικής πτώσεως)
ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΣ (θυμός, οργή, ακραίων συναισθημάτων ο όρος δυνατότερος είναι περισσότερο αυτός που νικάει τον εαυτό του παρά κάποιον άλλον)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟ ΠΝΕΥΜΑ (ειλικρίνεια, ταπεινότητα και αντιμετώπιση του αντιπάλου, χωρίς φόβο και δισταγμό, ανεξαρτήτως πόσο δυνατός είναι)

ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ
-Καλή φυσική κατάσταση και υγεία
-Δύναμη και αντοχή στην κούραση και στον πόνο
-Ταχύτητα και γρήγορα αντανακλαστικά
-Ευλυγισία
-Βελτίωση της σωματικής διάπλασης.



Για κάποιον που δεν είναι γνώστης μπορεί να πει ότι το tae kwon do, είναι λίγο βίαιο. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Η βία είναι γενικά κάτι που πηγάζει από μέσα μας και οι λόγοι για τους οποίους τους εξωτερικεύουμε μπορεί να είναι πολλοί (κυρίως ψυχολογικοί). Δεν σχετίζεται η άσκηση βίας με την γνώση μιας πολεμικής τέχνης, ούτε ευνοείται από αυτήν. Αντίθετα η φύση της προπόνησης βοηθάει το άτομο ελεγχόμενα, να κάνει εκτόνωση και αποσυμφόρηση εσωτερικών εντάσεων (θυμός, οργή, άγχος, λύπη κλπ), που μπορεί να έχει, ώστε να γίνει πιο ήρεμο και να είναι σε θέση να διαχειρίζεται με ψυχραιμία «δύσκολες καταστάσεις» (τσακωμούς, έντονες διαφωνίες, καταστάσεις πανικού κλπ.)
Η βία είναι ένα αποτέλεσμα, μια αντίδραση και μια έκφραση. Οι μαχητικές τέχνες προσπαθούν να δαμάσουν τη βία, πολλές φορές με την ίδια τη βία και να την μετασχηματίσουν σε αυτοπεποίθηση, δημιουργικότητα κτλ. Ο ασκούμενος με την πάροδο του χρόνου παλεύει να υπερνικήσει τους φόβους του και να αποκτήσει έναν δυναμισμό, χωρίς να πρέπει να τον αποδείξει σε κάποιον και ειδικά στον εαυτό του. Όσο κι αν φαίνεται ότι εναρμονίζονται οι μαχητικές τέχνες με τη βία ουσιαστικά τις αποστρέφονται. Κι αυτό συμβαίνει αφού όταν κάποιος έχει δεχτεί χτυπήματα στη διάρκεια μιας προπόνησης , βιώνει τον ψυχοσωματικό πόνο και γίνεται πιο δύσκολο να τον προκαλέσει, ο ίδιος σε άλλα άτομα (σε νηπιακές ηλικίες δεν υπάρχει καμία επαφή σώμα με σώμα, ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα προστασίας).

 
Πώς διδάσκονται τα παιδιά να μην κάνουν πράξη αυτά που μαθαίνουν στο μάθημα στο σπίτι τους με αντίπαλο τα αδέλφια τους ή τους φίλους τους;
Oι παραπάνω αρχές στις οποίες στηρίζεται το άθλημα – μαχητική τέχνη αφομοιώνονται από τους μαθητές (ασκούμενους) με θεωρητική εκπαίδευση μέσω του προφορικού λόγου και σε περίπτωση παράβασης κάποιας αρχής ο ασκούμενος υποβάλλεται σε κάποια παραδειγματική τιμωρία. Ο δάσκαλος είναι αυτός ο οποίος κρίνει το μέγεθος της «παράβασης» και καθορίζει την τιμωρία, η οποία μπορεί να είναι σε αρχικό στάδιο μια απλή λεκτική επίπληξη-προειδοποίηση-προσωπική συζήτηση και σε πιο ακραίες περιπτώσεις ,μη συμμόρφωσης, ακόμα και αφαίρεση της ζώνης η οποία αποτελεί έναν δείκτη παλαιότητας, σεβασμού και επιπέδου του ασκούμενου. Βέβαια σε νηπιακές ηλικίες η άμεση επικοινωνία με τον κηδεμόνα είναι επιτακτική ώστε να αντιμετωπίζονται από κοινού, καταστάσεις βίαιης συμπεριφοράς σε φιλικά και συγγενικά πρόσωπα.

Είναι άθλημα που απευθύνεται σε αγόρια και κορίτσια το ίδιο;
Το TAEKWONDO είναι άθλημα με το οποίο μπορεί να ασχοληθεί ένα παιδί ανεξαρτήτως φύλου και σωματικής διάπλασης. Αφού βελτιώνει σε κάθε περίπτωση τόσο σε αγόρια όσο και σε κορίτσια:
την σωματική διάπλαση
την αντίληψη του χώρου και της απόστασης
τον συγχρονισμό κινήσεων
την αυτοπεποίθηση
την μαχητικότητα και τον δυναμισμό

Πόσες φορές την εβδομάδα προπόνηση απαιτείται και πόσο διαρκεί;
Τρεις φορές την εβδομάδα είναι το ελάχιστο, έτσι ώστε να έχουν μια καλή περιοδική εκπαίδευση (η διάρκεια της προπόνησης είναι 1 ώρα). Σε περίπτωση βέβαια που πρόκειται για παιδιά που στοχεύουν σε μια καλή αθλητική πορεία, με πολλές νίκες, τότε θα πρέπει οι προπονήσεις, των συγκεκριμένων παιδιών, να είναι πιο εντατικές και εξειδικευμένες. Οι προπονήσεις παρόλα αυτά δε πρέπει να είναι επίπονες και εξαναγκαστικές αλλά να γίνονται με όρεξη και ενθουσιασμό (το οποίο εμπνέεται από τον προπονητή) , ώστε να προάγεται η συνέπεια μέσω της επιβράβευσης (μέσω ζωνών κτλ).

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Αν είδατε στο δρόμο κάποιον να μοιάζει με τον Fedor... μάλλον ήταν αυτός.


Στην Ελλάδα ήρθε το καλοκαίρι ο Fedor Emelianenko για διακοπές σύμφωνα με όσα δήλωσε σε ένα κορεάτικο μαχητικό σάιτ "ο τελευταίος αυτοκράτορας", οπότε τώρα ξέρετε ποιός ήταν αυτός ο Ρώσος που είδατε στο δρόμο και κάτι σας θύμιζε! Δυστυχώς δεν αναφέρθηκε σε ακριβή τοποθεσία οπότε αν νομίζετε ότι τον είδατε κάπου κοντά σας γράψτε το στα comments!
Πέρα από την ειδική είδηση, αυτό που βγήκε από τις δηλώσεις του είναι ότι δεν είναι στο μυαλό του καθόλου η επιστροφή σε αγωνιστικούς ρυθμούς, καθώς προπονείται αλλά μάλλον χαλαρά ενώ σκοπεύει να γίνει μόνιμα προπονητής!
Δείτε τς δηλώσεις του:
"I am still training, but I am not training for a fight."
"Recently I went to Greece on vacation with my family and had a great time. Retirement is very enjoyable and I am content with my life."
"No I do not miss the ring (laughs)."
"I still planned to be involved in sport and hopefully I can coach and teach the next generation of sportsman."
Πηγή: http://www.mmafight.gr/mma/world-mma/812--fedor-.html

Ηθική ωριμότητα και αθλητική εντιμότητα: Οι δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος.



Εισαγωγή

Ο αθλητισμός είναι ένα ιδιαίτερο κοινωνικό πλαίσιο, ένας «κόσμος μέσα στον κόσμο», όπως αναφέρεται (Bredemeier (1995), για να αποδοθεί η σχέση του με την καθημερινότητα γενικότερα. Για πολλούς ερευνητές η ηθική που αναπτύσσεται εντός των αγωνιστικών χώρων θα πρέπει να λογίζεται ως διαφορετική από την ηθική της καθημερινής ζωής (Shields & Bredemeier, 1995). Στην παρούσα έρευνα εξετάστηκε η σχέση της ηθικής και έντιμης συμπεριφοράς των αθλητών στους αγωνιστικούς χώρους και του επιπέδου ηθικής ανάπτυξης του ατόμου, όπως έχει προταθεί από τη δομική θεωρία (Kohlberg, 1969).
Ο Kohlberg (1969) αναφέρει 3 αναπτυξιακά επίπεδα και 6 στάδια ηθικής ανάπτυξης του παιδιού και του εφήβου. Τα τρία αυτά επίπεδα αντιστοιχούν στο προσυμβατικό (στάδια 1 και 2), στο συμβατικό (στάδια 3 και 4) και το μετασυμβατικό (στάδια 5 και 6) επίπεδο της ηθικής ανάπτυξης. Η ηθική συμπεριφορά που αναπτύσσεται εντός των αγωνιστικών χώρων αποδίδεται με την έννοια της αθλητικής εντιμότητας (sportspersonship), όπως έχει αναφερθεί από τους Vallerand, Deshaies, Cuerrier, Briere και Pelletier (1996). Η αθλητική εντιμότητα ορίζεται ως «το ενδιαφέρον και ο σεβασμός στους κανόνες και τις αρχές του αθλήματος, τους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς, τον αντίπαλο, όπως και η πλήρης δέσμευση στο άθλημα με την απουσία παράλληλα της αρνητικής προσέγγισης της συμμετοχής στον αθλητισμό» (Vallerand κ.ά., 1996, σελ. 3).
Οι Bredemeier, Shields και Horn (1985) υποστήριξαν ότι η ηθική στην καθημερινή ζωή θα πρέπει να διαχωριστεί από την ηθική του αθλητισμού, θέλοντας να υποδηλώσουν ότι, παρόλο που οι δύο έννοιες έχουν κοινό στοιχείο την ηθική, εντούτοις όμως αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις της. Έτσι, θεώρησαν την ηθική στον αθλητισμό ως «εντός περιορισμένου πεδίου ηθική» (bracketed morality). Προς την ίδια κατεύθυνση, οι Hodge και Tod (2001) υποστήριξαν ότι οι αθλητές εκλαμβάνουν την ηθική εντός των αθλητικών χώρων ως διαφορετική σε σχέση με την ηθική της καθημερινής ζωής. Η διαφορετικότητα μεταξύ ηθικής κρίσης στην καθημερινή ζωή και τον αθλητισμό εξετάστηκε από την Bredemeier (1995), σε αγόρια και κορίτσια, ηλικίας 11-12 ετών. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι η ηθική κρίση των παιδιών σε θέματα που αφορούσαν στον αθλητισμό, είναι πιο χαμηλή από την ηθική κρίση που αναπτύσσεται στην καθημερινότητα. Οι διαφορές ήταν πιο εμφανείς στα μεγαλύτερα παιδιά απ’ ό,τι στα μικρότερα.
Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να μελετηθεί αν σχετίζονται η ηθική ωριμότητα των αθλητών, όπως αποδίδεται από τα επίπεδα ηθικής ανάπτυξης του Kohlberg, και η αθλητική εντιμότητα την οποία εκδηλώνουν. Ένας δεύτερος σκοπός της έρευνας είναι να εξετάσει τη διαφοροποίηση ανδρών και γυναικών στις δύο έννοιες και τους επιμέρους παράγοντες.

Μεθοδολογία

Δείγμα: Στην έρευνα συμμετείχαν αρχικά 116 Έλληνες αθλητές. Μετά τον έλεγχο των ερωτηματολογίων, δεκαεννέα εξ’ αυτών εξαιρέθηκαν, αφού παρουσιάστηκαν προβλήματα στη συμπλήρωση του Ερωτηματολογίου Ηθικής Ανάπτυξης. Επίσης, εννέα άτομα εμφάνισαν υψηλές τιμές (πάνω από 9) στην κλίμακα της Κοινωνικής Επιθυμητότητας, με συνέπεια την εξαίρεσή τους από τη συνέχεια των αναλύσεων (Durand-Bush, Salmela, & Green-Demers, 2001). Στο τελικό δείγμα συμπεριλήφθησαν 88 αθλητές, 43 άνδρες και 45 γυναίκες, ηλικίας 18 έως 38 ετών (Μ.Ο.=21.92, Τ.Α.=3.98). Οι συμμετέχοντες ήταν αθλητές 12 διαφορετικών αθλημάτων, με αθλητική εμπειρία από 2 έως 25 έτη (Μ.Ο.=10.72, Τ.Α.=4.04) και συμμετοχή σε αγώνες από 10 έως 1000 (Μ.Ο.=244.83, Τ.Α.=195.12).
Ερωτηματολόγια: (α) Για την αξιολόγηση του επιπέδου ηθικής ανάπτυξης των συμμετεχόντων χορηγήθηκε η σύντομη μορφή του Ερωτηματολογίου Ηθικής Ανάπτυξης (Defining Issues Test-DIT• Rest, 1979), το οποίο είναι προσαρμοσμένο σε ελληνικό πληθυσμό από τον Markoulis (1989). Το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει τρεις ιστορίες-ηθικά διλήμματα. Η κάθε ιστορία περιλαμβάνει 12 ερωτήματα, τα οποία ο εξεταζόμενος αξιολογεί, ως προς τη σημασία τους για το ηθικό δίλημμα που παρουσιάζεται, σε μια 5βάθμια κλίμακα. Έπειτα ζητείται από το υποκείμενο να σημειώσει τα τέσσερα πιο σημαντικά ερωτήματα με βάση τη σειρά σπουδαιότητας. Το επίπεδο ηθικής ανάπτυξης συνάγεται από τη βαθμολογία P, η οποία βασίζεται στη σειρά τοποθέτησης των τεσσάρων πιο σημαντικών ερωτημάτων.
(β) Για την εκτίμηση της αθλητικής εντιμότητας χρησιμοποιήθηκε η ελληνική έκδοση της Κλίμακας Προσανατολισμού της Αθλητικής Εντιμότητας των Vallerand, Briere, Blanchard και Provencher (1997). Η Κλίμακα στην ελληνική έκδοσή της αποτελείται από 11 ερωτήματα, τα οποία απαρτίζουν τρεις παράγοντες: το σεβασμό στους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς, το σεβασμό στους κανόνες του αθλήματος και το σεβασμό στον αντίπαλο (Ζαρώτης, Ψυχουντάκη, Σταύρου, & Ζέρβας, 2007).
(γ) Επίσης, στους συμμετέχοντες χορηγήθηκε και η σύντομη Κλίμακα Κοινωνικής Επιθυμητότητας (Ψυχουντάκη, Εκκεκάκης, & Ζέρβας, 1993), για να ελεγχθεί αν οι απαντήσεις των αθλητών ήταν ειλικρινείς ή εξέφραζαν το «κοινωνικά επιθυμητό».
Διαδικασία συλλογής δεδομένων: Για τη συμπλήρωση των ερωτηματολογίων χρειαζόταν χρόνος 20-25 περίπου λεπτών. Ο ερευνητής ήταν παρών σε όλη τη διαδικασία συλλογής των δεδομένων, ώστε να απαντάει σε πιθανές απορίες των εξεταζόμενων. Η συμπλήρωση έγινε στο γυμναστήριο, λίγο πριν την έναρξη της προπόνησης.
 

Αποτελέσματα

Ο δείκτης P, ο οποίος αξιολογεί το επίπεδο ηθικής ωριμότητας των ατόμων, κυμάνθηκε από 3 έως 23 (Μ.Ο.=10.25, Τ.Α.=5.06). Ο μέσος όρος της βαθμολογίας των αθλητών στους παράγοντες της αθλητικής εντιμότητας ήταν: για τον παράγοντα του σεβασμού στους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς Μ.Ο.=16.62 (Τ.Α.=2.73), του σεβασμού στους κανόνες του αθλήματος Μ.Ο.=17.23 (Τ.Α.=2.14) και του σεβασμού στον αντίπαλο Μ.Ο.=8.72 (Τ.Α.=3.32). Στο σύνολο της αθλητικής εντιμότητας (άθροισμα των τριών επιμέρους παραγόντων) οι τιμές κυμάνθηκαν από 29 έως 53 (Μ.Ο.=42.57, Τ.Α.=5.67). Οι συσχετίσεις του δείκτη P του ερωτηματολογίου για το επίπεδο ηθικής ανάπτυξης με τους τρεις επιμέρους παράγοντες της αθλητικής εντιμότητας και του αθροίσματός τους παρουσιάζονται στον Πίνακα 1.

Πίνακας 1. Συσχετίσεις μεταξύ του δείκτη P και των τριών επιμέρους παραγόντων της αθλητικής εντιμότητας και του αθροίσματός τους.

Σεβασμός στους κοινωνικούς κανόνες
Σεβασμός στις αρχές
Σεβασμός στον αντίπαλο
Σύνολο αθλητικής εντιμότητας
Δείκτης P
.214*
.142*
.136*
.237*
*p=0.05

O δείκτης P εμφανίζει στατιστικά σημαντική συσχέτιση (p=0.05) με τον παράγοντα του σεβασμού στους κοινωνικούς κανόνες και το άθροισμα της αθλητικής εντιμότητας στο σύνολό της. Ο έλεγχος διαφορών για τους άνδρες και τις γυναίκες στο δείκτη P και τους παράγοντες της αθλητικής εντιμότητας δεν ανέδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές.

Συζήτηση - Συμπεράσματα

Όσον αφορά στην αθλητική εντιμότητα, το επίπεδο ηθικής ανάπτυξης του ατόμου φαίνεται να σχετίζεται με τον παράγοντα του σεβασμού στους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς. Ο συγκεκριμένος παράγοντας αναφέρεται περισσότερο σε κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές που σχετίζονται με καταστάσεις της καθημερινής ζωής και συνδέονται με το επίπεδο ηθικής ωρίμασης του ατόμου. Αντίθετα, δεν φαίνεται να υπάρχει σχέση με το σεβασμό στις αρχές του αθλητισμού και το σεβασμό στον αντίπαλο, παράγοντες οι οποίοι αναφέρονται σε συμπεριφορές εντός των αγωνιστικών χώρων. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν παλαιότερες έρευνες για την έλλειψη σχέσης μεταξύ της ηθικής που αναπτύσσεται στην καθημερινή ζωή και την εντός των αγωνιστικών χώρων ηθική συμπεριφορά (Bredemeier, 1995˙ Hodge & Tod, 2001). Όσον αφορά στις διαφοροποιήσεις μεταξύ των δύο φύλων δεν επισημάνθηκαν διαφορές, όπως και σε ανάλογη έρευνα της Bredemeier (1995). Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν την άποψη των Shields και Bredemeier (1995) για την «εντός περιορισμένου πεδίου ηθική» που αναφέρεται στην ηθική που αναπτύσσεται στο περιβάλλον του αθλητισμού.