Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Kick boxing

Το kick boxing είναι μαχητικό άθλημα που συνδυάζει πυγμαχία και λακτίσματα. Έλκει την καταγωγή του απ την ταυλανδέζικη πυγμαχία και είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο λόγω της πρακτικότητας του. Η προέλευση του είναι απ' την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική, και περιλαμβάνει τις τεχνικές της πυγμαχίας και λακτίσματα απ το καράτε ντο και το ταεκβοντό.Στην δεκαετία του 1970 άρχισαν να διεξάγωνται οι πρώτοι αγώνες kick boxing, ενώ το 1977 ιδρύθηκε και η παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος, η World Kickboxing Association (WKA). Το αγωνιστικό kick boxing χωρίζεται στο ερασιτεχνικό kick boxing, στο οποίο οι αθλητές φοράνε προστατευτικά, και στο επαγγελματικό όπου δεν επιτρέπεται η χρήση τους.
Η μεγαλύτερη διοργάνωση του kickboxing σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το Κ-1. Την Ελλάδα στο επαγγελματικό kickboxing εκπροσωπεί ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μιχάλης Ζαμπίδης, ο οποίος με τις νίκες του στο Ιαπωνέζικο και στο Αυστραλιανό Κ-1, έχει ενταχθεί ανάμεσα στους κορυφαίους kick boxers του κόσμου. Υπάρχουν πολλά αγωνιστικά στυλ στο kick boxing και διαβάθμιση σ'αυτά, το full contact, semi contact, light ή medium contact, body contact και τα low kicks. Επίσης υπάρχουν πολλά αθλήματα που σχετίζονται με το kick boxing και ποικίλουν ανάλογα με την χώρα προέλευσης τους. Το πιο γνωστό απ'αυτά είναι το Μούι Τάι, ή Τάι μπόξινγκ, που είναι το εθνικό άθλημα της Ταυλάνδης και αποτελείται απ' το παραδοσιακό Μούι τάι, το Μούι μπόραν, και το αγωνιστικό. Οι τεχνικές της ταυλανδέζικης πυγμαχίας είναι ίδιες με αυτές του kick boxing με την διαφορά ότι στο Μούι Τάι επιτρέπεται η χρήση των αγκώνων και των γονάτων. Άλλο γνωστό στυλ του kick boxing είναι το Savate το οποίο προέρχεται απ την Γαλλία και οι τεχνικές του είναι σχεδόν ίδιες με αυτές του αμερικάνικου kick boxing.


Tae kwon do.


Το Τάε Κβον Ντο (ή Ταεκβοντό) είναι η πιο δημοφιλής κορεάτικη πολεμική τέχνη και το εθνικό σπορ της Κορέας. Είναι από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 έγινε επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα.Στα Κορεάτικα Τάε σημαίνει "κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι", Κβον σημαίνει "χτυπάω με τη γροθιά" και Ντο σημαίνει "τέχνη". Σε ελεύθερη μετάφραση, Τάε Κβον Ντο σημαίνει "Η τέχνη της κλωτσιάς και της γροθιάς".
Βασική αρχή του Τάε Κβον Ντο είναι η πειθαρχία και η αυτοσυγκέντρωση, οι οποίες βοηθούν το άτομο να αποδώσει σωματικά, γι' αυτό και καλλιεργούνται συνεχώς στην προπόνηση από αυτούς που ασκούν το άθλημα.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
Οι πρόγονοι των Κορεατών εξασκούσανε διαφορετικές τεχνικές με μορφή «αθλητικών δραστηριοτήτων» κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Τελικά μετατράπηκαν σε ασκήσεις για να βελτιώσουν την υγεία ή τις πολεμικές συνήθειες.
Η καταγωγή του Taekwondo σ’ αυτή τη χώρα πηγαίνει πίσω στη δυναστεία Koguryo, που δημιουργήθηκε το έτος 37 π.Χ. Μια μορφή πολεμικής τέχνης εξασκούνταν επίσης στη δυναστεία Sil-la (57 π.Χ.–936 μ.Χ). To Sil-la ήταν διάσημο για το Hwarang. Ο πολιτισμός και οι κορεάτικες πολεμικές τέχνες της περιόδου, εμπλουτίστηκαν με την επιρροή του Hwarang, μιας πολεμικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής οργάνωσης για τους νεαρούς ευγενείς της Δυναστείας Sil-la. Στην συνέχεια κατά την περίοδο του KORYO και της δυναστείας YI, το Τaekwondo (που εκείνη την εποχή είχε άλλη μορφή, ήταν γνωστό ως “Subak”), εξασκούνταν όχι μόνο για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης των ανθρώπων, αλλά και σαν πολεμική τέχνη μεγάλης αξίας

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ TAE KWON DO ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
Από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Κορεάτες εξασκούσαν την πολεμική τέχνη με την ονομασία «Tae Kyon». Το 1955 πήρε την σημερινή του ονομασία και εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη Κορεάτικη τέχνη αυτοάμυνας που μετεξελίχθηκε σε Ολυμπιακό αγώνισμα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 άρχισε να εξασκείται στην Ευρώπη και παρουσίασε αλματώδη ανάπτυξη. Δεν παρέμεινε στατικό στην μορφή του όπως άλλα παρεμφερή μαχητικά στυλ ή αγωνίσματα, αλλά παρουσίασε συνεχώς βελτιώσεις στην μέθοδο διδασκαλίας, στην προπονητική, στην τεχνική εκτέλεση, στον εμπλουτισμό των κινήσεων.
Από το 1973 που συστάθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Tae Kwon Do (World Tae Kwon Do Federation) με έδρα την Σεούλ της Κορέας και διοργανώθηκε το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αναπτύχθηκε και το αγωνιστικό Tae Kwon Do με το οποίο ασχολείται πλέον και η Αθλητική επιστήμη.
Περισσότερες από 190 χώρες στον κόσμο το αναγνώρισαν και το καλλιεργούν ως επίσημο άθλημα. Η μεγαλύτερη καταξίωση του Tae Kwon Do είναι ασφαλώς η συμμετοχή του ως αγώνισμα επίδειξης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988 και στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να αναγνωρισθεί από την ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ως επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα κατά την 103η Γενική Σύνοδο στο Παρίσι στις 4 Σεπτεμβρίου 1994. Από το 2000 εντάχθηκε στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων (Sydney).



Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ TAE KWON DO ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το Tae Kwon Do ξεκίνησε στην Ελλάδα στην Αθήνα το 1969 και στην Θεσσαλονίκη το 1970. Αναπτύχθηκε με ατομική πρωτοβουλία και αργούς ρυθμούς στην δεκαετία του 1970. Τον Δεκέμβριο του 1979 αναγνωρίσθηκε ως επίσημο άθλημα από την Πολιτεία (Γ.Γ.Α.) και εντάχθηκε στην δύναμη του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. με μόλις 11 Σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Η ανάπτυξη που ακολούθησε ήταν ραγδαία. Το 1987 τα Σωματεία ξεπέρασαν τα 40 και η Πολιτεία έκανε αποδεκτό το αίτημα να ιδρυθεί η 23η Ομοσπονδία, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ TAEKWONDO (ΕΛ.Ο.Τ.).
Η ΕΛ.Ο.Τ. ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα με αποτέλεσμα το άθλημα να αναπτυχθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Τα ενεργά Σωματεία σήμερα ξεπερνούν τα 400 και λειτουργούν σε κάθε μακρινή γωνιά της Ελλάδας, ακόμη και σε χωριά ή σε μικρά νησιά. Η ΕΛ.ΟΤ. διαθέτει δύο Ενώσεις: την Ένωση Βορείου Ελλάδος και την Ένωση Νοτίου Ελλάδος. Σε συνεργασία με την Γ.Γ.Α. διοργάνωσε 18 Σχολές προπονητών Β΄ & Γ΄ κατηγορίας (1989-2008) για την επιμόρφωση των προπονητών και την απόκτηση της άδειας εξασκήσεως του επαγγέλματος σε 580 προπονητές, από όλη την Ελλάδα.
Το Taekwondo διδάσκεται και στα Πανεπιστήμια ως μάθημα Κύριας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Α.Π.Θ. από το 1991 & Αθηνών από το 2005), ως μάθημα Δευτερεύουσας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Δ.Π.Θ. από το 1990) και ως μάθημα Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Θεσσαλίας από το 2005). Επίσης έχει ενταχθεί στα Αθλητικά Σχολεία (Τ.Α.Δ.) 8 νομών και συνεχώς αυξάνονται τα Σχολεία και σε άλλους νομούς.
Οι διεθνείς διακρίσεις αυξάνονται κάθε χρόνο σε αριθμό αλλά και σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, με αποκορύφωμα τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες (2000, 2004, 2008). Το Taekwondo είναι το μοναδικό άθλημα στην Ελλάδα το οποίο κατακτά ανελλιπώς Ολυμπιακά μετάλλια σε όλους τους Ολυμπιακούς αγώνες από την πρώτη κιόλας συμμετοχή!
Αν και το Τάε Κβον Ντο διδάσκει και τη χρήση των χεριών στη μάχη, τόσο ως μέσου άμυνας όσο και ως μέσου επίθεσης, εν τούτοις είναι μια πολεμική τέχνη που βασίζεται στις κλωτσιές και γι' αυτό είναι από τις ιδανικές πολεμικές τέχνες για όσους έχουν ευλυγισία και όχι δύναμη.
Οι αρχές του Τάε Κβον Ντο, όπως τις κατέγραψε ο ιδρυτής του αθλήματος Στρατηγός CHOI HONG HI μέσα στην Εγκυκλοπαίδεια του Τάε Κβον Ντο που ο ίδιος έγραψε, είναι οι εξής:
1)      Ευγένεια (Ye Ui)
2)      Ακεραιότητα (Yom Chi)
3)      Επιμονή (In Nae)
4)      Αυτοέλεγχος (Guk Gi)
5)      Ακατάβλητο Πνεύμα (Baekjul Boolgool)
Η επιτυχία ή αποτυχία της εκπαίδευσης στο Taekwon-Do εξαρτάται κυρίως από το πώς κανείς τηρεί και εφαρμόζει τις αρχές του Taekwon-Do, οι οποίες θα πρέπει να λειτουργούν ως καθοδηγητές για όλους τους σοβαρούς μαθητές της τέχνης αυτής.
Τα δύο κυριότερα είδη Taekwondo είναι αυτό Διεθνούς Ομοσπονδίας ITF που αντιπροσωπεύει την παραδοσιακή πλευρά της μαχητικής τέχνης και αυτό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας WTF που θεωρείται ως η αθλητική και πιο προοδευτική μορφή του με τους Ολυμπιακούς αγώνες ως πρωταρχικό στόχο και κορυφαία συμμετοχή. Στην Ελλάδα περισσότερο διαδεδομένο είναι το WTF.
Στο Ταε Κβον Ντο, όπως και σε άλλες πολεμικές τέχνες, χρησιμοποιείται ένα ιεραρχικό σύστημα ζωνών, το οποίο προσδιορίζει το επίπεδο τεχνικής και εμπειρίας του αθλητή.
Συνολικά υπάρχουν 10 βαθμοί, οι οποίοι στα κορεάτικα ονομάζονται Gups. Ο χαμηλότερος βαθμός είναι ο 10ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη λευκή ζώνη και ο μεγαλύτερος είναι ο 1ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη μαύρη. Πιο συγκεκριμένα η αντιστοίχιση βαθμών με το χρώμα της ζώνης γίνεται ως εξής:
10th Gup (Λευκή Ζώνη): Συμβολίζει την αγνότητα καθώς ο αρχάριος μαθητής δεν έχει προηγούμενη γνώση του Taekwon-Do.
9th Gup (Μισή κίτρινη Ζώνη)
8th Gup (Κίτρινη Ζώνη): Συμβολίζει τη γη από την οποία φυτρώνει ο βλαστός του φυτού και στο οποίο στάδιο θεμελιώνονται οι αρχές του Taekwon-Do.
7th Gup (Μισή πράσινη Zώνη)
6th Gup (Πράσινη Zώνη): Συμβολίζει την ανάπτυξη του φυτού όπως και στο Taekwon-Do εδώ ξεκινά η ανάπτυξη της ικανότητας του μαθητή.
5th Gup (Μισή μπλε Zώνη)
4th Gup (Μπλε Zώνη):Συμβολίζει τον ουρανό προς τον οποίο μεγαλώνοντας το φυτό μετατρέπεται σε δέντρο όπως η εξάσκηση Taekwon-Do αναπτύσσεται.
3rd Gup (Μισή κόκκινη Zώνη)
2nd Gup (Κόκκινη Zώνη): Συμβολίζει κίνδυνο και εφιστώντας την προσοχή του μαθητή να έχει αυτοσυγκράτηση και να προειδοποιεί τον αντίπαλο του.
1st Gup (Μισή Μαύρη Zώνη)
1st Dan (Μαύρη Zώνη): Το αντίθετο του λευκού, και άρα ο συμβολισμός της ωριμότητας και της προχωρημένης γνώσης του Τάε Κβον Ντο. Συμβολίζει επίσης την τόλμη και το θάρρος αυτού που τη φοράει.
Η νέα ζώνη αποκτάται μετά από εξετάσεις στις οποίες ο αθλητής εφαρμόζει κυρίως τεχνικές ενάντια σε φανταστικούς αντιπάλους (τουλ), παρόντως του δασκάλου και άλλων κριτών. Όσο ο αθλητής έχει κάτω από μαύρη ζώνη, βρίσκεται στον βαθμό των κουπ. Στην λευκή ζώνη έχει 10 κουπ. Κάθε φορά που αλλάζει ζώνη, τα κουπ του μειώνονται κατά 1 ώσπου να αποκτήσει ένα κουπ στην μισή μαύρη ζώνη. Μόλις πάρει τη μαύρη ζώνη αποκτάει ένα νταν. Στη συνέχεια, μπορεί να συνεχίσει να δίνει εξετάσεις στην εθνική ομοσπονδία Τάε Κβο Ντο της χώρας του για να αποκτήσει περισσότερα νταν. Ο μέγιστος αριθμός νταν είναι 9.
Το Τάε Κβον Ντο χαρακτηρίζεται απο θεαματικά λακτίσματα ψηλά και χαμηλά (μέχρι το ύψος της ζώνης, στο στομάχι και όχι χαμηλότερα). Το άθλημα Κικ Μποξ έχει δανειστεί πολλά απο τα λακτίσματα του Τάε Κβον Ντο αλλά όμως περιέχει και λακτίσματα πολύ χαμηλά (THAI boxing).
Κατά την διάρκεια του αγώνα, Απαγορεύονται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, στην πλάτη η γροθιά στο πρόσωπο (στο WTF), καθώς και οι λαβές.
Οι δύο αντίπαλοι φοράνε κάσκα, θώρακα, σπασουάρ (προστατευτικό για τα γεννητικά όργανα), επικαλαμίδες και γάντια, και μάχονται σε 3 γύρους των 3 λεπτών. Ανάλογα με το τί χτυπήματα κάνουν και πού χτυπάνε (1 πόντο για χτύπημα στο θώρακα, 3 πόντους για χτύπημα στο κεφάλι) παίρνουν πόντους. Από το 2006 μάλιστα, οι κανονισμοί προβλέπουν πως ακόμα και το μπλοκάρισμα χτυπήματος του αντιπάλου προσθέτει πόντους. Οι παραβάσεις από την άλλη, αφαιρούν πόντους. Τον αγώνα επιβλέπουν από κοντά ο διαιτητής και από μεγαλύτερη απόσταση οι κριτές.
Στο τέλος του αγώνα, νικητής είναι ο μαχητής με τους περισσότερους πόντους.


Μεικτές πολεμικές τέχνες (ΜΜΑ)

ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι Μεικτές πολεμικές τέχνες (γνωστές ως Μ.Μ.Α. -Μixed Martial Arts) είναι πλήρες μαχητικό άθλημα επαφής που επιτρέπει μια μεγάλη ποικιλία από τεχνικές μάχης και δεξιοτήτων, από ένα μείγμα πολεμικών τεχνών και μη παραδοσιακών πολεμικών τεχνών, που πρέπει να χρησιμοποιούνται σε αγωνιστικές διοργανώσεις. Οι κανόνες αυτοί επιτρέπουν τη χρήση τόσο των κτυπημάτων (με γροθιές και λακτίσματα), όσο και της τεχνικής της παλαιστικής λαβής. Οι αθλητές μάχονται από την όρθια θέση, αλλά και από την θέση του εδάφους. Οι εν λόγω αγώνες επιτρέπουν σε αθλητές από διαφορετικά αθλήματα-υπόβαθρα να αγωνιστούν. Οι ρίζες των σύγχρονων μεικτών πολεμικών τεχνών, ανάγονται σε διάφορα ανάμεικτα στυλ που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Νοτιοανατολική Ασία στις αρχές του 20ου αιώνα. Η πολεμική τέχνη του Vale tudo που είχε αναπτυχθεί στη Βραζιλία από το 1920, το έφεραν στο Ηνωμένες Πολιτείες η οικογένεια Gracie το 1993, με την ίδρυση του Ultimate Fighting Championship. Επαγγελματικοί αγώνες MMA είχαν επίσης πραγματοποιηθεί στην Ιαπωνία από το μαχητικό άθλημα Shooto αρχής γενομένης το 1989. Εν ευθέτω χρόνω η πιο επικίνδυνη Vale tudo των πρώτων διοργανώσεων των UFC έγιναν πιο ασφαλείς με την εφαρμογή των πρόσθετων κανόνων, που οδηγούν στη διαδεδομένη και οργανωμένη μορφή του ΜΜΑ σήμερα. Αρχικά προωθήθηκε ως ο ανταγωνισμός με την πρόθεση να εξευρεθούν οι κατάλληλοι συνδυασμοί πολεμικών τεχνών για την περίπτωση άοπλης μάχης. Οι αθλητές μάχονταν ο ένας εναντίον του άλλου με ελάχιστους κανόνες. Αργότερα φορείς υιοθέτησαν πολλές από τις πρόσθετες διατάξεις που αποσκοπούν στην αύξηση της ασφάλειας για τους ανταγωνιστές, έτσι ώστε να προωθηθεί το άθλημα. Το όνομα μικτές πολεμικές τέχνες επινοήθηκε από τον Rick Blume, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της μάχης υποταγής, το 1995. Μετά από αυτές τις αλλαγές, το άθλημα έχει δει την αύξηση της δημοτικότητάς του με pay per view και ανταγωνίζεται την πυγμαχία και την επαγγελματική πάλη.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Κατά τη διάρκεια της αρχαίας ελληνικής περιόδου, υπήρχεένα αρχαίο ολυμπιακό άθλημα μάχης, γνωστό ως Παγκράτιον που ουσιαστικά ήταν ένας συνδυασμός πάλης και εντυπωσιακών δεξιοτήτων, παρομοίων με τις σύγχρονες μεικτές πολεμικές τέχνες. Το αρχαιοελληνικό Παγκράτιο μεταφέρεται στην αυτοκρατορική Ρώμη και καθίσταται βάρβαρο, για τις ρωμαϊκές αρένες.
Μετά από πολλούς αιώνες στα τέλη της δεκαετίας του 1880, άρχισαν δειλά δειλά οι επανεμφανίσεις κάποιων μεικτών ειδών πολεμικών τεχνών, όταν παλαιστές από διάφορα είδη πάλης συναντήθηκαν σε τουρνουά που διεξάγονταν σε αίθουσες μουσικής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στις Η.Π.Α. πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη συνάντηση ενός παγκόσμιου πρωταθλητή πυγμαχίας του John Sullivan που εισήγαγε με τον προπονητή του (και πρωταθλητής στην ελληνορωμαϊκή πάλη) William Muldoon τον κύκλο που πάλευαν οι παλαιστές (1887). Στον αγώνα που ακολούθησε ο Sullivan εγκατέλειψε σε δύο λεπτά. Το επόμενο βήμα έγινε το 1890 όταν ο μέλλων πρωταθλητής πυγμαχίας βαρέων βαρών Bob Fitzsimmons αγωνίστηκε εναντίον του Ευρωπαίου πρωταθλητή ελληνορωμαϊκής πάλης ErnestRoeber.
Ένα άλλο δείγμα πρωίμων μεικτών πολεμικών τεχνών ήταν το Bartitsu που το ίδρυσε ο Εdward WilliamBarton-Wright στο Λονδίνο το 1899. Συνδύαζε judo, jujutsu, boxing, savate και canne de combat (ραβδί της μάχης) και περιείχε πολλά στυλ ευρωπαϊκών και ασιατικών μαχητικών τεχνών.
Η ιστορία του σύγχρονου ΜΜΑ μπορεί να εντοπιστεί σε μεικτούς αγώνες στυλ σε όλη την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Νοτιοανατολική Ασία κατά τις αρχές του 1900. Στην Ιαπωνία οι μονομαχίεςήταν γνωστοί ως merikan, απότην ιαπωνική αργκό για το "αμερικανική πάλη". Στους Merikan αγώνες αγωνίστηκαν κάτω από μια ποικιλία κανόνων, συμπεριλαμβανομένων της νίκης σε σημεία, ή καλύτερα με τις τρεις ρίψεις ή knockdowns και της νίκης με νοκ-άουτ ή υποταγής.
Δεδομένου ότι η δημοτικότητα της επαγγελματικής πάλης εξασθένισε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίστηκε σε δύο είδη: στο "σουτ" και στο σόου.
Το 1936, ο βαρέων βαρών πυγμάχος υποψήφιος Kingfish Levinsky και ο βετεράνος επαγγελματίας παλαιστής Ray Steele διαγωνίστηκαν σε ένα μικτό αγώνα, στον οποίο ο Steele κέρδισεσε 35 δευτερόλεπτα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με αρχές του 1970, η έννοια του συνδυασμού των στοιχείων πολλών πολεμικών τεχνών διαδόθηκε στη Δύσηαπό τον Bruce Lee μέσω φιλοσοφία του συστήματος του JeetKune Do. Ο Lee δήλωσε ότι ο καλύτερος μαχητής δεν ήταν ούτε ο πυγμάχος, ούτε ο καρατέκα, ούτε ο τζουντόκα, αλλά εκείνος που μπορεί να προσαρμόζεται σε κάθε στυλ, χωρίς να υπάγεται σε κανένα πολεμικό μαχητικό άθλημα. Αυτές ακριβώς τις δηλώσεις ασπάστηκε το 2004 ο πρόεδρος του U.F.C. DanaWhite, προσθέτοντας ότι από τις πολεμικές τέχνες χρησιμοποιεί κανείς την πειθαρχία και τα απαραίτητα στοιχεία από κάθε μια, ενώ τα περιττά δεν έχουν αποτέλεσμα.
Μεγάλη ώθηση στις μεικτές πολεμικές τέχνες, δόθηκε από το Brazilian Jiu-Jitsu και τους εισηγητές του Carlos Gracie και Hélio Gracie το 1920. Παράλληλα στην Ιαπωνία εμφανίστηκε πρόωρη μορφή μεικτών πολεμικών τεχνών με το όνομα Ishu Kakutōgi Sen (
異種格闘技戦
= ετερογενή μαχητικά αθλήματα), με δημοφιλή εκπρόσωπο τον Antonio Inoki την δεκαετία του 1970.
Φθάνοντας στο σήμερα, διοργανώθηκε το Ultimate Fighting Championship (U.F.C.) στις Η.Π.Α στις 12 Νοεμβρίου του 1993, με νικητή τον Royce Gracie που νίκησε με σπάνιο πνιγμό τον Gerard Gordeau.


ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ
Τον Απρίλιο του 2000 η πολιτεία της Καλιφόρνιας ψήφισε υπέρ των ενοποιημένων κανονισμών για τις μεικτές πολεμικές τέχνες. Ωστόσο, όταν η νομοθεσία εστάλη στην πρωτεύουσα της Καλιφόρνιας για επανεξέταση, διαπιστώθηκε ότι το άθλημα εμπίπτει στην αρμοδιότητα του CSAC (California State Athletic Commission), καθιστώντας περιττή την ψηφοφορία. Τον Σεπτέμβριο του 2000, ΑθλητικήΕπιτροπή Ελέγχου της πολιτείας του New Jersey, επέτρεψε σε φορείς των μεικτών πολεμικών τεχνών για τη διεξαγωγή πρωταθλημάτων σε αυτήν την πολιτεία. Η πρόθεση ήταν να επιτραπεί στην NJSACB (New Jersey State Athletic Control Board) να παρατηρεί τα αθλητικά δρώμενα και να συλλέξει πληροφορίες για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης δέσμης κανόνων για την αποτελεσματική ρύθμιση του αθλήματος.
Στις 3 Απριλίου 2001, η NJSACB πραγματοποιήσε μια συνάντηση για να ρυθμίσουν τους κανόνες των μικτών πολεμικών τεχνών. Η συνάντηση προσπάθησε να ενοποιήσει τις μυριάδες των κανόνων και των κανονισμών που έχουν χρησιμοποιηθείαπό τις διάφορες πολεμικές τέχνες. Κατά τη συνάντηση αυτή, οι προτεινόμενοι κανόνες είχαν συμφωνηθεί από το NJSACBκαι διάφορους άλλους ρυθμιστικούς φορείς. Μετά το πέρας της συνάντησης, όλοι οι φορείς που συμμετείχαν ήταν σε θέση να συμφωνήσουν σχετικά με ένα ενιαίο σύνολο κανόνων που θα διέπουν το άθλημα των μεικτών πολεμικών τεχνών.
Στις 30 Ιουλίου 2009, μια κίνησηέγινε στο ετήσιο συνέδριο της Ένωσης Πυγμαχίας της Επιτροπής για να εγκρίνει αυτούς τους κανόνες ως «ενοποιημένους κανόνες των μεικτών πολεμικών τεχνών». Η πρότασηπέρασε ομόφωνα.
Τον Νοέμβριο του 2005, η αποτελεσματικότητα από την αναγνώριση των μεικτών πολεμικώντεχνώνώθησε τον στρατό των ΗΠΑ άρχισε να τις επικυρώνει, διοργανώνοντας το πρώτο ετήσιο Μαχητικό Πρωτάθλημα Στρατού που πραγματοποιούνται από την μαχητική σχολή του αμερικανικού στρατού.

Παρακάτω διατίθενται φόρμες των μεικτών πολεμικών τεχνών που εφαρμόζονταν στο αρχαίο παγκράτιον και την πάλη και που εφαρμόζονται και σήμερα.


Ο ήρως Θησεύς σκοτώνει τον μινώταυρο. Τα πόδια του τα έχει δέσει σε μισή επιφυλακή (half guard).





Παγκρατιαστής σαρώνει το πόδι του αντιπάλου δίνοντάς του κροσέ στο σαγόνι.



Φάση ρίψεως.



Παγκρατιαστές μάχονται. Ο ένας βρίσκεται στην πλάτη του άλλου και ενώ είναι έτοιμος να τον κτυπήσει, του κρατά το χέρι ακίνητο.