Γαστρεντερικές διαταραχές κατά την διάρκεια της άσκησης.

Κατά την διάρκεια της άσκησης παρατηρούνται συχνά διαταραχές τόσο του ανώτερου, όσο και του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος. Τα προβλήματα που εμφανίζονται συνήθως στην ανώτερη γαστρεντερική οδό αφορούν κυρίως την παλινδρόμηση του γαστρικού περιεχομένου, την εμφάνιση αερίων ή και γαστρίτιδας και τάσης για εμετό, ενώ τα προβλήματα της κατώτερης γαστρεντερικής οδού αφορούν κυρίως εντερικές κράμπες, συμπτώματα ευερέθιστου εντέρου ή και διάρροια.

Οι διαταραχές αυτές μπορούν να προκαλέσουν όχι μόνο δυσφορία ή και αμηχανία στον αθλητή, αλλά μπορούν επίσης να επιτείνουν τις αρνητικές επιπτώσεις της αφυδάτωσης ή της χαμηλής διαθεσιμότητας των υδατανθράκων στην αθλητική απόδοση ή και στην υγεία.

Για παράδειγμα ο εμετός ή η διάρροια οδηγούν σε περαιτέρω απώλειες υγρών και ηλεκτρολυτών από το σώμα, ενώ ταυτόχρονα δυσχαιρένουν την αναπλήρωση υγρών, ηλεκτρολυτών και υδατανθράκων κατά την διάρκεια της άσκησης. Η ίδια η άσκηση μπορεί να αποτελεί ένα άμεσο αίτιο για την εμφάνιση γαστρεντερικών προβλημάτων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί απλά να επιτείνει υποκείμενα προβλήματα σε κάποιους αθλητές. Οι παράγοντες που φάινεται ότι σχετίζονται με την εμφάνιση των προβλημάτων αυτών περιλαμβάνουν την άσκηση υψηλής έντασης, την άσκηση στην οποία παρατηρείται παλινδρόμηση του σώματος, όπως για παράδειγμα κατά το τρέξιμο, την αφυδάτωση και την κατανάλωση μη κατάλληλων τροφίμων πριν και κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Οι διαιτητικοί παράγοντες που μπορούν να τροποποιηθούν προκειμένου να προληφθεί η εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών περιλαμβάνουν την κατάλληλη ρύθμιση του χρόνου και της ποσότητας των υγρών που θα καταναλωθούν πριν από την άσκηση, όπως επίσης και τον περιορισμό της ποσότητας των διαιτητικών ινών, λίπους, πρωτεϊνών και φρουκτόζης ή λακτόζης στο προαγωνιστικό γεύμα. Οι παράγοντες που μπορούν να επιτείνουν την εμφάνιση γαστρεντερικής δυσφορίας κατάτην διάρκεια της άσκησης περιλαμβάνουν την αφυδάτωση και πιο συγκεκριμένα την έναρξη πρόσληψης υγρών σε προχωρημένα στάδια της άσκησης και όχι από την αρχή της, όπως επίσης και την κατανάλωση υγρών ή και τροφίμων τα οποία έχουν μεγάλες τιμές ωσμωτικότητας ή έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη ή διαιτητικές ίνες.

Οι αθλητές που αντιμετωπίζουν συχνά τέτοια προβλήματα θα πρέπει να αναζητούν ιατρική συμβουλή για να εξακριβωθεί αν οφείλονται σε ένα υποκείμενο πρόβλημα, ενώ θα πρέπει επίσης να πειραματίζονται κατά τη διάρκεια της προπόνησης για τις βέλτιστες διαιτητικές στρατηγικές σε ότι αφορά το προ-αγωνιστικό γεύμα και την κατανάλωση υγρών ή και τροφίμων κατά την διάρκεια της άσκησης.

 

Πηγή:  http://www.mmafight.gr/blogs/sports-nutrition/577-2012-04-07-14-15-13.html