Συμμετοχή στο JOYA cup 4 (20/1/2013).

Συγχαρητήρια στους αθλητές του συλλόγου μας για την συμμετοχή τους στο JOYA cup 4 που έγινε στα Άνω Λιόσια. Συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση του κυρίου Θεοφάνους.

Στους αθλητές μας που νίκησαν να συνεχίσουν με πιο πολύ ζήλο και στους αθλητές μας που είχαν ήττα να γίνουν πιο σοφοί μελετώντας.

Προπόνηση στοχομαχίας του Andy Souwer.

Andy Ristie εναντίον Andy Souwer (15/12/2012).

Murthel Groenhart εναντίον Artur Kyshenko (15/12/2012).

Η διάδοση του Παγκρατίου αθλήματος στην Ασία.

 

Ανέκαθεν ο ελληνισμός είχε επαφές με την μεγάλη ήπειρο της Ασίας. Οι διεισδύσεις που έγιναν προς αυτήν ήταν ποικίλου χαρακτήρος με αποτέλεσμα το όνομα Έλληνας –Ίωνας να αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα όχι μόνο στην Μικρά Ασία, αλλά και πολύ μακρύτερα μάλιστα, όπως στην Ινδία (Σαβαρτζνάνα Γιαβάνα, Yonakas, Άρειοι), στην Περσία (Άρειοι, Μήδοι, Yonakas),
στην Κίνα (Γιουννάν η νότια επαρχία της), στην Ιαπωνία (Αϊνώ) και σε άλλα πολλά μέρη. Δεν υπήρχε κυριολεκτικά μέρος που ο ελληνισμός να μην είχε αφήσει πολιτιστική, αλλά και φυλετική σ
φραγίδα. Εκτός όμως από αυτά άφησε και τίποτε άλλο; Μα φυσικά και την περίφημη πολεμική τέχνη του Παμμάχου (από το οποίο προήλθε και το Παγκράτιο, με το οποίο και θα ασχοληθούμε).

Το παγκράτιο (πας + κράτος δηλαδή με όλη την δύναμη) ορίζεται από τον Αριστοτέλη, ως συνδυασμός πυγμής, λακτίσματος αλλά και ατελούς πάλης: ὁ δὲ θλίβειν καὶ κατέχειν παλαιστικός, ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ πυκτικός, ὁ δ' ἀμφοτέροις τούτοις παγκρατιαστικός. Ως προς τον ιδρυτή του αγωνίσματος, οι απόψεις διίστανται μεταξύ του Θησέα (που με ρόπαλο και παγκράτιο κατέβαλε τον Μινώταυρο), ή από τον Ηρακλή που σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας. Όποιος και από τους δύο ήταν ο ιδρυτής, σημασία έχει ότι ιδρύθηκε από πολύ παλιά, όταν στην Ασία τα κράτη άρχισαν να πρωτοσχηματίζονται.

Η διάδοση του καλλίστου εν Ολυμπία αγωνίσματος, φαίνεται πως έγινε κατά περιόδους. Σε αυτό συναινεί η αρχαία ελληνική γραμματεία. Ξεκίνησε από την προϊστορία και σταμάτησε στα ελληνιστικά χρόνια (323 -31 π.Χ.).

Η πρώτη διάδοση του Παγκρατίου πρέπει να ξεκίνησε από την περίοδο των Ολυμπίων «θεών». Η τιτανομαχία και η γιγαντομαχία έλαβαν μέρος σε όλον τον πλανήτη, όπου οι «θεοί» αναμετρήθηκαν με τους κακούς τιτάνες και γίγαντες με φοβερά οπλικά συστήματα (γεγονός που μαρτυρούν οι υαλωμένες έρημοι και ο Ησίοδος και τα ινδικά έπη), αλλά και τεχνικές παμμάχου και παγκρατίου (όπως φαίνεται από ζωφόρους και άλλα απανταχού της γης μνήματα).

Λίγο μετά τον Δία έζησαν τα παιδιά του ο Διόνυσος και ο Ηρακλής. Γνωρίζουμε ότι ο τελευταίος ελευθέρωσε τον Προμηθέα Δεσμώτη από τον Ινδικό Καύκασο –γεγονός που το αναφέρει ο Αρριανός στην ανάβαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου- και που ταυτίζεται με το σημερινό Hindu Kush στο Αφγανιστάν. Είναι δυνατόν ο ιδρυτής που παγκρατίου να μην εκπολίτησε τους εκεί εντοπίους και να μην τους δίδαξε την τέχνη του;

Ο δε Διόνυσος –σύμφωνα με τον Νόννο από την Πανόπολη της Αιγύπτου- εξεστράτευσε και αυτός προς ανατολάς. Πολλά μέρη στην Ασία φέρουν το όνομα Νύσα. Μια πόλη με αυτό το όνομα βρήκε και ο Μέγιστος των Ελλήνων και σε αυτή κατοικούν οι σημερινοί Καλάς. Το βουνό το ονόμασε Μηρόν (από την γέννηση από τον μηρό του Δία), το οποίο λέγεται σήμερα Τίριτς Μιρ. Ο θεός της αμπέλου φαίνεται ότι εξεστράτευσε και ανατολικότερα στην Κίνα, όπου ιθαγενείς (στην επαρχία Γιουννάν) έχουν εορτές με οινοποσία –καθώς υποστηρίζουν ότι έτσι τιμούν τον ιδρυτή της φυλής τους!-, ενώ αμπέλια υπάρχουν στην Ξινγκιάνγκ της δυτικής Κίνας. Οι ακόλουθοι του Διονύσου ήταν κυρίως Θράκες και Κρήτες (τότε δε η Θράκη και η Κρήτη λεγόταν Αρεία και οι κάτοικοι Άρειοι, δηλαδή οπαδοί του θεού Άρη).     

Με την αργοναυτική εκστρατεία (που ο αστρονόμος Ιωάννης Πασσάς την χρονολογεί την 12^η χιλιετία π.Χ.!), οι Έλληνες ήρωες και ημίθεοι έκαναν με την Αργώ (που ασφαλώς δεν θα ήταν ένα απλό πλοίο) τον γύρο της υφηλίου. Μάλιστα στον στίχο 586 αναφέρεται για πρώτη φορά το κύπελο ως έπαθλο που δόθηκε στον Ηρακλή για έναν αγώνα Παγκρατίου.

Στα ιστορικά χρόνια έχουμε πιο πολλές μαρτυρίες για τις επαφές Ελλήνων και Ασιατών. Έλληνες μισθοφόροι πολεμούσαν σε στρατούς τόσο Ελλήνων της Ασίας (Λυδών και άλλων), αλλά και ξένων (Περσών, Εβραίων και άλλων). Ως γνωστόν οι Έλληνες μαχητές της αρχαίας περιόδου, ήταν αυτονόητο ότι διδάσκονταν το Πάμμαχον και Παγκράτιον, προκειμένου να εξουδετερώνουν έστω και άοπλοι τους αντιπάλους τους. Ήταν θέμα επιβίωσης. Μετά ακολούθησε η περσική κατάκτηση της μέσης Ανατολής (546 π.Χ.). Αρκετοί Έλληνες κατέφυγαν στην αυλή των Αχαιμενιδών για πολλούς λόγους.

Είναι γνωστό από τον διάλογο του Σκύθη Ανάχαρση με τον Αθηναίο Σόλωνα περί Παγκρατίου αθλήματος, ότι ο πρώτος δεν μπορούσε να κατανοήσει το ελληνικό αθλητικό ιδεώδες. Έβλεπε τους παγκρατιαστές να εφαρμόζουν λαβές, αλλά και να ξεφεύγουν από αυτές, να πυγμαχούν, να λακτίζουν εναέρια κτύπήματα, να μάχονται γυμνοί στην λάσπη (εξ’ ου και Γυμναστική και Γυμνάσιον) και διάφορα άλλα ακατανόητα για την λογική ενός Ασιάτη βαρβάρου. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα περί τον 6^ο αιώνα π.Χ. όταν η τότε Κίνα κατείχε μόνο το ανατολικό μέρος της σημερινής Κίνας, διεσπασμένη σε πολλές δυναστείες, ενώ η Κορέα (γενέτειρα του Taekwon do και άλλων πολεμικών τεχνών) ξεπηδάει σαν έθνος από το 150 π.Χ.!

Ο Πέρσης βασιλεύς Δαρείος Α΄ (περσ. Darajavus) είχε στην αυλή του τον περίφημο Κροτωνιάτη ιατρό Δημοκίδη, ο οποίος μάλιστα πάντρεψε την κόρη του με τον περίφημο παλαιστή –παγκρατιαστή Μίλωνα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι κάποιες γνώσεις περί της φοβερής μαχητικής τέχνης θα έφτασαν στα αυτιά του Δαρείου από τον πεθερό του Μίλωνα.

Ασφαλώς μια «καλή γεύση» περί της μαχητικής τέχνης θα έλαβαν οι Πέρσες από τους αρχαίους μας προγόνους κατά τους Ελληνοπερσικούς πολέμους (490 -479 π.Χ.). Στην μάχη του Μαραθώνος (13/9/490 π.Χ.) οι ηρωικοί Αθηναίοι στην κυριολεξία σπρίνταραν εναντίον των βαρβάρων περί τα 8 στάδια (με πλήρη εξοπλισμό!) και τους απέδειξαν τι πολεμικές μηχανές ήταν…. Το ίδιο συνέβη και με την περίπτωση των Θερμοπυλών (480 π.Χ.) όπου οι 300 αθάνατοι του Λεωνίδα, αγωνίστηκαν μέχρις εσχάτων γύρω από την σορό του νεκρού βασιλιά τους: «Κλασθέντων αυτοίς ξιφών τε και δοράτων, πολλά ταις χέρσι γυμναίς έπραξαν…πάλη δε και Παγκράτιον ως ες το πρόσφορον τω πολέμω εύρηται».

Κορυφαία θέση μεταξύ των συναντήσεων Ελλάδος και Ασίας κατέχει η περίπτωση του Αλκιβιάδη και του Πολυδάμαντος. Ο Αλκιβιάδης είχε επαφές με τους σατράπες των Περσών Τισσαφέρνη και Φαρνάβαζο (από στρατιώτες του οποίου δολοφονήθηκε στην φρυγική πόλη Μέλισσα το 404 π.Χ.). Ο σπουδαίος αυτός Αθηναίος στρατηγός ήταν άρτια εκπαιδευμένος όχι μόνο στο Παγκράτιο, αλλά … και στην λακωνική εκδοχή του (με το δάκνειν και ορύττειν), όπως αποδεικνύεται από ένα στιγμιότυπο σε αγώνα με συναθλητή του που τον δάγκωσε. «Δάκνεις ω Αλκιβιάδη, καθάπερ αι γυναίκαι» του είπε για να λάβει την αποστομωτική απάντηση του στρατηγού: «Ούκ έγωγε, αλλ’ ως οι λέοντες»! Από μία τέτοια πολυτάλαντη προσωπικότητα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ασφαλώς οι Ανατολίτες θα έλαβαν μια πολύ μεγάλη γνώση για το άθλημα αυτό.

Ο Θεσσαλός Πολυδάμας από την Σκοτούσσα, ως Ολυμπιονίκης είχε αποκτήσει πλατιά φήμη στον αρχαίο κόσμο. Ο βασιλεύς των Περσών Δαρείος Β΄ Ώχος (423 -404 π.Χ.) τον κάλεσε στην αυλή του και του πρότεινε να αναμετρηθεί με 3 Πέρσες αθανάτους. Ο Θεσσαλός Ολυμπιονίκης τους έθεσε εκτός μάχης και τους σκότωσε («Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου παῖς νόθος, ὃς ὁμοῦ τῷ Περσῶν [καὶ] δήμῳ Σόγδιον καταπαύσας παῖδα Ἀρταξέρξου γνήσιον ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος--ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα--, πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς Σοῦσά τε καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν αὑτοῦ. ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος.»).

Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Περσία υποτάχθηκε στους Έλληνες και δέχθηκε την ελληνική επιρροή. Τόσο ο Μέγιστος των Ελλήνων, όσο και ο στρατός του ήταν άριστοι γνώστες της άοπλης μαχητικής τέχνης. Ας μην λησμονηθεί ότι ο διδάσκαλος του Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνος που ήταν αθλητής του Παγκρατίου (Αριστοκλής το πραγματικό του όνομα). Διάφορες όμως ιστορικές και αρχαιολογικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι ο Μεγάλος Στρατηλάτης έφτασε ακόμη παραπέρα στην δυτική Κίνα.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι στην Αλεξάνδρεια του Πακιστάν (σημ. Uch), πραγματοποιήθηκε αγώνας μεταξύ του Μακεδόνα εταίρου Κόραγου και του Αθηναίου Ολυμπιονίκη Διώξιππου (325 π.Χ.). Ο πρώτος κρατούσε σάρισσα και σπαθί, ενώ ο άλλος –σαν τον Ηρακλή- ήταν γυμνός, αλειμμένος με λάδι και κρατούσε ρόπαλο. Η νίκη έστεψε τον Αθηναίο που με αριστοτεχνική κίνηση απέφυγε το ακόντιο του Μακεδόνα, την σάρισσά του στην συνέχεια που την θρυμμάτισε με το ρόπαλό του και με μια κίνηση τον ακινητοποίησε: Όπως έκανε την κίνηση ο  Μακεδόνας Κόραγος  να πλήξει με το σπαθί του τον Διώξιππο, ο παγκρατιαστής με κίνηση αιλουροειδούς, έπιασε με το αριστερό του χέρι το δεξί χέρι του Κόραγου, στο οποίο κρατούσε το σπαθί και αφού το ακινητοποίησε, με το δεξί του χέρι (ο Διώξιππος), έσκυψε και έπιασε τον Μακεδόνα Κόραγο από τα πόδια, τον ανασήκωσε  και τον πέταξε στο έδαφος. Σαν σωριάστηκε ο Μακεδόνας Κόραγος στο έδαφος και πριν ακόμη προλάβει να συνέλθει από τον αιφνιδιασμό που δέχτηκε, ο Διώξιππος με αστραπιαία ενέργεια έπεσε πάνω του, και τον ακινητοποίησε, όπως ακριβώς γνώριζαν οι παγκρατιαστές να ακινητοποιούν τους αντιπάλους τους, εφαρμόζοντας πάνω τους αξιοθαύμαστες λαβές.

Το αξιαγάπητο άθλημα των Ελλήνων διαδίδεται πλέον συστηματικά προς τους Ιρανούς, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε σώματα στρατού από Πέρσες (φάλαγγα, εταίρους, υπασπιστές) τους οποίους εκπαίδευσε ελληνικά.

Στην ελληνιστική περίοδο πόλεις με θέατρα, γυμνάσια και παλαίστρες κτίζονται κατά μήκος της παλαιάς περσικής αυτοκρατορίας. Η μακεδονική δυναστεία των Σελευκιδών της Συρίας (312 -64 π.Χ.) συνέχισε το πολιτιστικό έργο του Μακεδόνα στρατηλάτη. Το Παγκράτιον από γλυπτά της περιόδου αυτής επεκτείνεται προς το σημερινό Αφγανιστάν. Γύρω στις 200 ελληνιστικές πόλεις ιδρύθηκαν. Μερικές από αυτές έφεραν τα ονόματα Ηράκλεια και Απολλωνία (προς τιμήν του Ηρακλέους και Απόλλωνος, ιδρυτών του παγκρατίου και της πυγμαχίας αντιστοίχως). Όπως σε κάθε ελληνική πόλη, έτσι και στις νεόδμητες ετελούντο αγώνες, από τους οποίους οι εξελληνισμένοι εντόπιοι έμαθαν ακόμα περισσότερα για το Παγκράτιον. Οι Ινδοί της εποχής εκείνης αναφέρουν ότι πήραν τις μαχητικές τέχνες από τους περίφημους ξένους τους Yonakas, τις πολεμικές τέχνες, τις οποίες ο βουδιστής μοναχός Bodbi Dharma μετέφερε στην Κίνα στους Σαολίν τον 520 μ.Χ.

Την δυναστεία των Σελευκιδών διαδέχθηκε στην Βακτριανή και στην Ινδία άλλες ελληνικές δυναστείες (256 -30 π.Χ.). Μεγάλοι Έλληνες ηγεμόνες (Μένανδρος ο Δίκαιος, Ευθύδημος, Δημήτριος Α΄) προχώρησαν ακόμη παραπέρα από εκεί που σταμάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Μένανδρος μάλιστα ως Milinda πέρασε στο ινδικό πάνθεο και συνοδευόταν από φρουρά 500 Yonakas.

Μετά την κατάρρευση του ελληνοϊνδικού βασιλείου το 30 π.Χ. μερικοί Έλληνες πέρασαν στην ορεσίβια αντίσταση υπό τον Θεόδαμο και Αντίοχο, ενώ άλλοι προσελήφθησαν από την ινδική δυναστεία Pandya για σωματοφύλακες. Αποκλείεται να μην είχαν γνώσεις παγκρατίου και οι Ινδοί να μην διδάχθηκαν έστω τα στοιχειώδη; Επίσης ένα άλλο κύμα μετανάστευσης έφτασε στο Θιβέτ και έγιναν γνωστοί ως Τα Γιουόν (ψιλοί Έλληνες). Από αυτούς τους Ελληνοκινέζους μεταδόθηκε η βουδιστική θρησκεία στην Μογγολία και την άπω Ανατολή, ενώ ένα άλλο ίδρυσε τα πριγκηπάτα των Ελλήνων της Καμπότζης (Γιουόν).

Στην ερώτηση λοιπόν για το πώς διαδόθηκε το παγκράτιον στην Κίνα, είναι ολοφάνερο ότι διαδόθηκε πρώτα από τους «θεούς», στην συνέχεια τον Διόνυσο και τον Ηρακλή, τους Έλληνες μισθοφόρους, τον Μέγιστο των Ελλήνων και από τα εκεί ελληνιστικά βασίλεια.  

Απεικόνιση Μακεδόνα αξιωματικού που φέρει ζώνη στην μέση του ως δείγμα βαθμού. Μήπως και στις πολεμικές τέχνες δεν ισχύει το ίδιο;

  

Τα λεγόμενα Palatio de las Grecas βρίθουν στο Μεξικό! Ποιος έφερε εκεί τους μαιάνδρους; Μήπως ο Ηρακλής;

Αρχαίο κινεζικό αγγείο της δυναστείας των Ζου (1046 -256 π.Χ.). Εάν δεχθούμε ότι ο Διόνυσος εξεστράτευσε προς την Κίνα, τότε δικαιολογείται η ύπαρξη μαιάνδρων στην Κίνα!


Σύγκριση κίνησης παγκρατιαστή με έναν Taekwondoka. Όταν τα ευρήματα μιλούν τα λόγια περισσεύουν!

Λειτουργία των ραχιαίων μυών.

ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΕΣ (ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΟΙ ΜΥΕΣ)

Ωμορραχιαίοι μύες

Τραπεζοειδής μυς

Εκφύεται από την άνω αυχενική γραμμή, από το έξω ινιακό όγκωμα, από τον αυχενικό σύνδεσμο και από τις ακανθώδεις αποφύσεις όλων των θωρακικών σπονδύλων. Καταφύεται στην ωμοπλατιαία άκανθα.
Τι κάνει: Έλκει την ωμοπλάτη προς την σπονδυλική στήλη.
Νευρώνεται από παραπληρωματικό νεύρο.

Ανελκτήρ της ωμοπλάτης

Καλύπτεται από τον τραπεζοειδή μυ. Εκφύεται από τις εγκάρσιες αποφύσεις των τεσσάρων πρώτων αυχενικών σπονδύλων και καταφύεται στο νωτιαίο χείλος της ωμοπλάτης.
Τι κάνει: Έλκει προς τα πάνω την άνω γωνία της ωμοπλάτης.
Νευρώνεται από το ραχιαίο νεύρο της ωμοπλάτης.

Ρομβοειδής

Καλύπτεται από τον τραπεζοειδή. Εκφύεται από την κάτω μοίρα του αυχενικού συνδέσμου και τις ακανθώδεις αποφύσεις του 7^ου αυχενικού συνδέσμου και των 5 ανωτέρων θωρακικών σπονδύλων, ενώ καταφύεται στο νωτιαίο χείλος της ωμοπλάτης. Χωρίζεται σε 2 μοίρες την αυχενική και την θωρακική.
Τι κάνει: Φέρνει την ωμοπλάτη προς τα πάνω.
Νευρώνεται από το ραχιαίο νεύρο της ωμοπλάτης.  

Πλατύς ραχιαίος

Καλύπτει την οσφυϊκή μοίρα και το κάτω ημιμόριο της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Εμφανίζει 3 εκφυτικές μοίρες: την σπονδυλική, την λαγόνιο και την πλευρική. Όλες οι μοίρες ενώνονται σε ενιαία γαστέρα, η οποία καλύπτει την κάτω γωνία της ωμοπλάτης μεταπίπτει σε πλατύ τένοντα που καταφύεται στον πυθμένα της αύλακος του δικεφάλου βραχιονίου.
Τι κάνει: Φέρει τον βραχίονα προς τα κάτω και πίσω και τον κορμό προς τα πάνω, όταν ο βραχίων είναι ακίνητος. (Αυτό το καταλαβαίνουμε κατά την έλξη του σώματος στο μονόζυγο).
Νευρώνεται από το θωρακορραχιαίο νεύρο.
 

Πλευρορραχιαίοι μύες

Οπίσθιος άνω οδοντωτός

Είναι ένας λεπτός και πλατύς μυς. Εκφύεται από τις ακανθώδεις αποφύσεις του 7ου αυχενικού έως και του 3ου θωρακικού σπονδύλου. Καταφύεται από την 2η ως και την 4η (ή και 5η πλευρά). 

Τι κάνει: ανυψώνει τις πλευρές και συνεπώς είναι εισπνευστικός μυς. 

Νευρώνεται από το 2ο έως 5ο μεσοπλεύριο νεύρο. 

Οπίσθιος κάτω οδοντωτός

Εκφύεται από τις ακανθώδεις αποφύσεις των δύο τελευταίων θωρακικών και των 2-3 ανωτέρων οσφυϊκών σπονδύλων και καταφύεται με 4 μυώδη οδοντώματα στις 4 τελευταίες πλευρές.
Τι κάνει: Φέρει προς τα πάνω την 2^η -5^η πλευρά, διότι λειτουργεί ως εκπνευστικός μυς.
Νευρώνεται από τα μεσοπλεύρια νεύρα.

ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ (ΙΔΙΩΣ ΡΑΧΙΑΙΟΙ ΜΥΕΣ)

Μακροί μύες

Ακανθεγκάρσιο σύστημα

Αποτελείται από τον σπληνιοειδή μυ που εκφύεται από τις ακανθώδεις αποφύσεις των 6 ανωτέρων θωρακικών σπονδύλων και καταφύεται στην μαστοειδή απόφυση και στις εγκάρσιες αποφύσεις του 1^ου -3^ου αυχενικού σπονδύλου.

Ο μυς αυτός αποτελείται από 2 μέρη: το άνω μέρος λέγεται σπληνιοειδής κεφαλικός. Εκφύεται από το κάτω ήμισυ του αυχενικού συνδέσμου και από τις ακανθώδεις αποφύσεις του τελευταίου αυχενικού σπονδύλου (Α₇) καθώς και του πρώτου με τέταρτου θωρακικού σπονδύλου (Θ₁ –Θ₄). Καταφύεται στο ινιακό οστούν.

Το κάτω μέρος του σπληνιοειδούς μυός λέγεται σπληνιοειδής αυχενικός. Εκφύεται από τις ακανθώδεις αποφύσεις του 3^ου ως 6^ου θωρακικού (Θ₃ –Θ₆) και καταφύεται στις εγκάρσιες αποφύσεις του 2^ου αυχενικού σπονδύλου.
Τι κάνει: Όταν συσπάται ο ένας μυς, η κεφαλή στρέφεται προς το μέρος που ενεργεί σύστοιχα. Όταν συσπώνται και οι δύο μυες εκτείνουν την κεφαλή.
Νευρώνεται από τους οπίσθιους κλάδους των αυχενικών νεύρων.

Ιερονωτιαίο σύστημα

λαγονοπλευρικός μυς

Αποτελείται από τον ιερονωτιαίο μυ που εκτείνεται από την ιερή μοίρα έως το κρανίο, από τον λαγονοπλευρικό, τον μήκιστο και τον ακανθώδη μυ.
Ο μήκιστος κεφαλικός μυς αποτελείται από μικρούς τένοντες, οι οποίοι εκφύονται από τις εγκάρσιες αποφύσεις των άνω θωρακικών σπονδύλων (Α4-Α5) και τις αρθρικές αποφύσεις των αυχενικών σπονδύλων (Α4-Α7) και καταφύονται στο οπίσθιο χείλος του μαστοειδούς, κάτω από τον σπληνιοειδή κεφαλικό και τον στερνοκλειδομαστοειδή μυ. Με ενέργεια του μήκιστου κεφαλικού μυός προκαλείται έκταση του κορμού και της κεφαλής και στροφή του κεφαλιού. Ο μυς νευρώνεται από οπίσθιους κλάδους νωτιαίων νεύρων.

Τι κάνει: Όταν συσπώνται όλοι οι μύες, γίνεται έκταση του κορμού και της κεφαλής. Όταν συσπάται ο ένας, ο κορμός κάμπτεται προς το σύστοιχο πλάγιο.
Νευρώνεται από τους οπίσθιους κλάδους των νωτιαίων νεύρων.

Εγκαρσιακανθώδες σύστημα

Ημιακανθώδεις μύες με κόκκινο χρώμα. Ημιακανθώδης κεφαλικός μυς πάνω δεξιά, ημιακανθώδης αυχενικός μυς πάνω και κέντρο αριστερά, ημιακανθώδης θωρακικός μυς κέντρο και κάτω αριστερά.

Αποτελείται από τον ημιακανθώδη μυ, ο οποίος διαιρείται σε αυχενική, θωρακική και κεφαλική μοίρα, τον πολυσχιδή και τους περιστροφείς των νώτων. Οι τελευταίοι βρίσκονται βαθύτερα από όλους τους άλλους. Το σύστημα αυτό εκφύεται από τις εγκάρσιες αποφύσεις και καταφύεται σε ακανθώδεις αποφύσεις.

Τι κάνει: Εκτείνει την κεφαλή και τον κορμό, όταν συσπαστούν οι μύες και των δύο πλευρών. Όταν συσπαστεί ο μυς της μιας πλευράς, η κεφαλή και ο κορμός στρέφονται προς το αντίθετο πλάγιο.
Νευρώνεται από τους οπίσθιους κλάδους των νωτιαίων νεύρων.

Βραχείς μύες

Μεσακάνθιοι μύες

Συνδέουν τις ακανθώδεις αποφύσεις συνεχόμενων σπονδύλων. Σε κάθε ημιμόριο του σώματος υπάρχουν 6 μεσακάνθιοι αυχενικοί, 4 μεσακάνθιοι αυχενικοί και 5 μεσακάνθιοι οσφυϊκοί.
Τι κάνουν: Εκτείνουν την σπονδυλική στήλη.
Νευρώνονται από τους ραχιαίους κλάδους των Α₁ –Θ₃ και Θ₁₁ –Ο₅ νεύρων. 

Μεσεγκάρσιοι μύες

Βρίσκονται ανάμεσα στις εγκάρσιες αποφύσεις
Τι κάνουν: Κάμπτουν την σπονδυλική στήλη προς το σύστοιχο πλάγιο.
Νευρώνονται από τους ραχιαίους κλάδους των Α₁ –Θ₃ και Θ₁₁ –Ο₅ νεύρων. 

Ινιοαυχενικοί μύες

Είναι οι: α) ελάσσων οπίσθιος ορθός κεφαλικός, β) μείζων οπίσθιος ορθός κεφαλικός, γ) άνω λοξός κεφαλικός και δ) κάτω λοξός κεφαλικός.
Τι κάνουν: Ενεργούν στις κεφαλικές διαρθρώσεις. Η αμφοτερόπλευρη σύσπαση των ορθών και λοξών μυών προκαλεί κάμψη της κεφαλής προς τα πίσω και η μονόπλευρη σύσπαση του άνω λοξού κεφαλικού, κάμψη της κεφαλής προς τα πλάγια. Η συνεργική σύσπαση του μείζονος οπισθίου ορθού κεφαλικού και του κάτω λοξού κεφαλικού προκαλεί πλάγια στροφή της κεφαλής.

Στερνοκλειδομαστοειδής μυς

Εκφύεται από την κλείδα και το στέρνο και καταφύεται στην μαστοειδή απόφυση του κρανίου. 
Τι κάνει: Όταν συσπώνται και οι δύο μύες κάμπτουν την κεφαλή. Όταν συσπαστεί ο ένας μυς, κάμπτεται πλάγια η αυχενική μοίρα της Σ.Σ. Όταν σταθεροποιηθεί η κεφαλή, οι στερνοκλειδομαστοειδείς μύες λειτουργούν ως εισπνευστικοί βοηθητικοί. Η παθολογική βράχυνση του ενός μυός κλίνει την κεφαλή πλάγια, προκαλώντας το ραιβόκρανο. 
Νευρώνεται από τους κλάδους του παραπληρωματικού νεύρου και από το αυχενικό πλέγμα (Α2 -Α3). 

Στερνοκλειδομαστοειδής μυς

Σκαλινοί μύες

Χωρίζονται σε 3: τον πρόσθιο, τον μέσο και τον οπίσθιο. Εκφύονται από τις εγκάρσιες αποφύσεις των αυχενικών σπονδύλων και καταφύονται στην πρώτη και δεύτερη πλευρά. 

Τι κάνουν: Κάμπτουν την κεφαλή πλάγια και συμβάλλουν στην πρόσθια κάμψη. Όταν σταθεροποιηθεί η έκφυσή τους, ενεργούν ως εισπνευστικοί βοηθητικοί μύες.