Θλάση κοιλιακών μυών.

Διάφοροι λόγοι μπορεί ενδεχομένως να προκαλέσουν πόνο στην κοιλιά. Κάποιες περιπτώσεις είναι απλές και ξεπερνιούνται εύκολα, όπως μία δυσπεψία, ένα τράβηγμα σε κάποιον μυ ή ένα απλό πιάσιμο. Μπορεί όμως ο πόνος να είναι σύμπτωμα πολύ σοβαρότερων παθήσεων και να έχει να κάνει με ενδοκοιλιακά όργανα, όπως το στομάχι, το ήπαρ, τη χοληδόχο κύστη, τα νεφρά, το παχύ έντερο, ακόμη και την καρδιά. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή και να μην αγνοήσουμε τα προειδοποιητικά σημάδια που ίσως στέλνει το σώμα μας.

Μόνο εφόσον γνωρίζουμε το λόγο για το οποίο πονάμε, είναι ευκολότερο να το αντιμετωπίσουμε και με μεγαλύτερη ασφάλεια για την υγεία μας.

Ο πόνος στην περιοχή της κοιλιάς μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι οξύς, ήπιος, ή έντονος, να θυμίζει στραμπούληγμα ή κράμπα, να είναι σύντομος ή σταθερός, να σας προκαλεί ανησυχία ή ακόμη και τάση προς εμετό.

Συνήθως οι περισσότεροι κοιλιακοί πόνοι μετά από λίγες ώρες περνούν χωρίς καμιά ειδική θεραπεία, αλλά κάποιοι είναι πολύ έντονοι και συνεχόμενοι, τότε είναι απαραίτητη η επίσκεψη στον γιατρό για να διαπιστώσει τους ακριβείς λόγους για τους οποίου πονάμε.

Σε περίπτωση που μιλάμε για μυικό πόνο στην περιοχή της κοιλιακής χώρας, τότε υπάρχει πιθανότητα να πρόκειται για κάποιο τράβηγμα στους κοιλιακούς μύες ή ακόμη και για θλάση. Ανάλογα με τον βαθμό της κάκωσης που έχει υποστεί ο μυς ή οι μύες είναι και συμπτώματα που συναντάμε, όπως ο έντονος πόνος στο σημείο της κάκωσης που δημιουργείτε ή μπορεί και να επιδεινώνεται ακόμα και με την παραμικρή σύσπαση του μυός και οίδημα τοπικά.

Οι μυικές κακώσεις (σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος και αν συμβαίνουν) διακρίνονται σε α΄ βαθμού, που σημαίνει ρήξη λίγων μυικών ινών, σε β΄ βαθμού, όταν μιλάμε για μερική ρήξη του μυός και σε γ΄ βαθμού, όταν πρόκειται για ολική ρήξη του μυός.

Η μαγνητική τομογραφία είναι η πιο ενδεδειγμένη εξέταση στην οποία θα στηριχθεί γιατρός για να κάνει τη διάγνωσή του σχετικά.

Η θλάση στους κοιλιακούς είναι μια δύσκολη περίπτωση τραυματισμού επειδή συνήθως απαιτεί μακρόχρονη αποκατάσταση. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διακοπή κάθε δραστηριότητας, ανάλογα το βαθμό της κάκωσης, καθώς ακόμη και  η αναπνοή ενεργοποιεί την κίνηση στους κοιλιακούς μύες και προκαλεί σπασμό και πόνο. Σε περιπτώσεις που η ζημιά στους μύες είναι πολύ μεγάλη (θλάση γ” βαθμού – ολική ρήξη του μυός) είναι απαραίτητη η χειρουργική συρραφή των μυικών ινών που έχουν κοπεί.

Η εφαρμογή κρύων (και όχι παγωμένων) επιθεμάτων επιβάλλεται κατά την διάρκεια των πρώτων 48 ωρών μετά τον τραυματισμό με σκοπό μείωση του πόνου και του οιδήματος. Μετά το πρώτο 48ωρο, αφού περάσει η οξεία φάση, μπορεί να ξεκινήσει η εφαρμογή ζεστών (και όχι καυτών) επιθεμάτων σε συνδυασμό με ελαφρές μαλάξεις – η διαδικασία αυτή βοηθά να βελτιωθεί η κυκλοφορία στην τραυματισμένη περιοχή, ώστε σταδιακά να ξεκινήσει η διαδικασία της επούλωσης.

Αφού υποχωρήσουν τα συμπτώματα και οι κινήσεις πραγματοποιούνται σχεδόν ανώδυνα, επιβάλλεται η αποκατάσταση της ελαστικότητα των μυών, ενώ αμέσως μετά θα πρέπει να ακολουθήσει πρόγραμμα εκγύμνασης που θα στοχεύει στην ενδυνάμωση τους. Ένα πλήρες πρόγραμμα γυμναστικής με κοιλιακούς, ραχιαίους και διατατικές ασκήσεις αλλά και φυσικοθεραπείες με υπερήχους, μαλάξεις κτλ, είναι η επιβεβλημένη πρακτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί για να έχουμε πλήρης αποθεραπεία.

Πηγή: http://www.deletepain.gr/index.php/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF/